Kim utanç duyuyor, þanlý tarihten,

Hürriyete  selam, duran  bizlerdik.

Yitip  giden  nice,  devlete raðmen,

Yýlmadan devletler, kuran bizlerdik.

Avrupa  titrerdi,  bin  tane tayla,

Kaleler   devirdik,   ok  ile  yayla,

Oðuzlar  denilen, kutlu bir  soyla,

Cihana mührünü, vuran bizlerdik.

Tarih ki   þanýmýz,  arþa   varýrdý,

Mazlumu öksüzü, elbet korurdu,

Adalet her yerde, hakký görürdü,

Garip  yarasýný,  saran  bizlerdik.

Rabbin  müsaadesi,  zaferdi bize,

Gayrý  þehadetse, gerek yok söze,

Böylesi  coþkuyla,  vardýk denize,

Düþmaný deryaya, süren bizlerdik.

Sancaðýn  alýna, kan  sürmüþüz kan,

Onunla yazmýþýz,  benzersiz destan,

Rüzgarsýz   kalýp da,  durulduðu an,

Nefesi    yel   edip,  veren    bizlerdik.

Adem’den beridir,  Hak’ta sýr  olduk,

Her musibette bizler, elbet bir olduk,

Ýnfak  ettik   þükür,   öyle   hür  olduk,

Gönlünü  düþmüþe,  seren   bizlerdik.

Adem Efiloðlu