SOMA’DA
OCAKLAR SÖNÜYOR
Acının
durağı Manisa Soma
Ağlarken analar saç baş yoluyor
Teselli
faydasız feryada, gama
Korlaşmış
kömürler canlar alıyor
Patlamış
trafosu ocak yanmakta
Kurtulma
ümidi tek tek sönmekte
Yardıma
girenler bomboş dönmekte
Göçükte yiğitler heder oluyor
Dumanlar
bürümüş nefes alınmaz
Karanlık
kaplamış çıkış bulunmaz
Saçıyor
zehrini sebep bilinmez
Körpecik
fidanlar birden soluyor
Yaşam,
ölüm derken ümidi kesti
Gelmiyor
oksijen bahtına küstü
Eceli
gelmeden telaşı bastı
Gülmeyen
kadere kendi gülüyor
Çağın
gerisinde kalmış çok ocak
Kömür
çıkarmaya açmışlar kucak
Çalışır işçiler sahipsiz böcek
Ölenin yerine başka geliyor
Teknoloji
görmez çoğunun içi
Kaçak
çalışmakta hâla birkaçı
Doyumsuz
hırsızın bitmiyor suçu
Yer altını
insafsızca deliyor
Mezarları
sıra sıra kazıldı
Ana,
baba, gelin safa dizildi
Açıldı
kurnalar gözden süzüldü
Yetimler de
ardı sıra meliyor.
ERDOĞAN
ÇALIŞKAN 03 06 2014