Ýçimi dökmeye geldim buraya.Ben sevgimden,kalbimin çarpýntýsýndan konuþamazken,dilim tutulurken,ayna karþýsýnda o kadar deneme yaptýktan sonra karþýnda bir kelime bile edemezken,senin gururundan konuþmamaný kusmaya geldim.Ýçimde biriken sýzýyý,sancýyý belki bir nebze olsun hafifletir yazmak sana diye geldim.Sahi ben sana çok geldim de hiç bu kadar çok gelmedim.Öl desen ölürdüm,atla þurdan desen sorgulamaz atlardým.Ne kadar aptaldým…Her ne kadar bilmesen de sana kötü söz söyledikleri için sinirlenip bayýldým.Doktora götürdüler yalan söyledim.Yýpratmýþsýn kendini dedi bana.Yememiþsin içmemiþsin,bakmamýþsýn kendine.Söyleyemedim gerçeði.Okulumdan oldum.Arkadaþlarýmdan oldum.Beni seven insanlardan sevdiðinden bile emin olamadýðým bir kiþi için ayrýldým.Ayrýlmak zorunda kaldým.Sen yine þüphe ettin sevgimden.Yine inanmadýn bana.Belki kendini teselli ettin belki nefsini okþadýn bilemem.Fakat bana bir kez olsun doðruyu söylemedin.Ya da dur,belki son söylediðin doðrudur “Geleceðimde sana yer yok.”.Bu o kadar acýtmýþtý ki canýmý hayatým boyunca daha fazla üzüldüðüm bir yere bakakaldýðým baþka bir an olmamýþtý.Büyük ihtimalle bunu okumuyorsun.Ama olsun ben yazacaðým,yazacaðým ki kalbimde daha fazla umut kalmasýn sana karþý.Çünkü tam ne zaman oldu desem bak gerçekten seviyormuþ desem bir öncekinden daha fazla üzüldüm.Denemedim mi sanýyorsun seni unutmayý ? Ben çok mu mutluydum sanýyorsun gururumu ayaklar altýna alýrken ? Olmadý iþte yapamadým.Sana benzeyen tüm kadýnlarda seni aradým.Önce unuttuðumu zannettim seni.Fakat her bir gözde senin yeþilini aradýðýmda anladým gerçeði.Ben ister miydim bu durumda olmayý sanýyorsun ? Bu kadar çaresiz hissetmeyi.Ýnsanlara o kadar güçlü görünürken melek yüzlü fakat içini tahmin bile edemeyeceðim kadar derin ve beni yoran birisine yenilmeyi.Ben ister miydim sanýyorsun insanlar gece mýþýl mýþýl uyurken nikotin arayýp rahatlayacaðýný düþünmeyi.Evet,ben haksýzým.Ben özür dilerim.O kadar þeyi,o kadar iltifatý, o kadar üzerime alýnabileceðim þeyi sadece komiklik olsun diye yazdýðýný tahmin edemediðim için.Ben özür dilerim özel numaradan arayan kiþinin senin sesin olduðunu tahmin edemediðim için.Hatta tahmin etsem bile tehdit edilme riskini göze alamadýðým için.Ben özür dilerim gözlerimizden akan yaþlar için.O yaþlar ki hiçbir kadýn için akmadý daha önce.Ne yazýk ki annem için bile akmadý.Onu üzdüðümde bile akmadý o yaþlar.Fakat bana beni çalmaktan baþka bir þey getirmeyen tanýmadýðým birisi için defalarca hem de defalarca aktý.O kadar çok inanmýþtým ki ömrümün geri kalanýnýn seninle geçeceðine…Madem bu kadar kolaydý tam seni unutmuþken,tam hayallerime odaklanmýþken neden tekrar hatýrlattýn kendini ? Hayatýmý düzene koymuþken,seni 6 ay görmemiþken,sesini duymamýþken,kötü günleri unutmuþken,neden tekrar aradýn beni ? Ýlgi mi istiyordun ? Açýkça söyleseydin niyetini.Ýnan yardýmcý olurdum.Yarana yara bandý olup sonra bir kenara fýrlatmayý mý istiyordun ? Söyleseydin inan yardýmcý olurdum.En azýndan sonucunu bildiðim için bu kadar yýpranmazdým.Ýsminin geçtiði cümlelerde elim titremezdi.Yürürken gördüðüm her kadýný sana benzetmezdim belki.Birazcýk üzülürdüm tabii ki ama sen de ben de daha iyi olurduk þimdikinden.Yeterince yazdým galiba aklýmdakileri.Söylemek istediklerimi.Okumadýðýný bile bile yazmak gerçekten zor.Fakat hep böyle deyilmiydi zaten ? Ben yazardým,senin okuduðunu zannederek.Dün de ayný bugün de…Ne yazýk ki bana…