Ölümün kutsallýðýný tartýþan üç yabancý:

Esrik gölgelerin muhatabý tek düze yakarýþ:

Aþka kükreyen bir düþ cambazý gibi

Elleriyle ittiði gelecek ve mahzun gözyaþý.

Bedellerine yenik düþen özürler saklý gök kubbede

Sýrat Köprüsünü geçmeye çeyrek kala

Sözleþen yer ve gök

Belki de kýyamet alameti idi bunca yoldan çýkmýþ

Ýnsan ve ihanet.

Teyakkuzda bir imleç:

Noksanlar pazarýnda küredikçe nefsini

Ne çok ihtimal bir içimde

Soyutlarken aþký ve sevgiyi.

Gün müydü mimlenen?

Ve kükreyen gözyaþý?

Sorulara gebe evren,

Delik ceplerinden firar eden

Nice muhteva:

Hani söz birliði etmiþçesine ay ve yýldýzla

Ýç içe aþk;

Dip dine yalan ve gerçek.

Ýçtimada duygular

Sabaha ne gerek?

Yeter ki fýtrat ulaþsýn huzura.

Ekseni kayýk þarkýlar

Yýldýzlý gecelerde ötüþen çapkýn kumrular:

Bir serenat kimi zaman yoldan çýkan

Belki de bir kýyým,

Yalanlara zemin hazýrlayan timsah gözyaþý.

Ukde kalanla ufkunda karþýladý aþký ve cefayý

Kimi zaman kindar zaman

Kýlýksýz bir hecede

Soyutladý nefsini

Aþka delalet o hasret

Çýkarken ayyuka

Sevdiði kadar yoksunlukta nöbet tutan bir þahika:

Pervasýz gölgelerden alýp da hýncýný

Tünediði akasya aðacýnda

Dillendirirken muradýný.

Köhne bir lahit

Kulaklara küpe ölüm ve acý

Kýlýktan kýlýða giren zemheri

Tutuþan yasýna kefen bildi özlemi kimi zaman

Tetiklenen hüznüne sahip çýkandý sadece Yaratan

Kumda kalan son ayak izi

Ölümü kovalayan bir ferman

Saðdýcý idi madem günahlarýn

Hiç uðruna sustu yürekteki son çýðlýk

Devþiren güne feveran eden bir latif rüzgâr

Ölümlü fani ve bitimsiz imtihaný.