Herkes İnceldiği
Yerde Kopsun Diyor, Lakin Öyle Olmuyor!
Olmalıydı
diyorum hep gülenler, ağlayanlar olmamalıydı lakin bu pek mümkün olmuyor! Yeis
ile sancılar içinde kıvransam da gülenler olmuyor, herkes ağlıyor. Kimisi az
kazandığı için kimisi çatlayana kadar yerken aç gözü doymuyor, çoğu insan savaşta
ŞEREFSİZ ZALİMLER in attığı bombalardan ölürken kimi evsiz babasız annesiz
kalırken ağlıyor!
Batarken
insansızlığın batağına çıkamıyoruz, umudumuz nemli olsa da çareye derman
olmuyor! Gözyaşlarımızdan masumiyet akarken, insan olarak derdimize derman
olacak insanı bulamıyoruz, derdimize derman arayanlar ben gibi kıvranırken hayallerimizin
umut bahçesinde geziniyoruz birer hayal olarak kalmaması için.
Mutluluğu
bir bulsak birkaç saat kapı aralığından seyir etsek buda bize yeter diyorum,
lakin kapıyı bulamıyoruz, karanlıktayız, gönüllerimizi yakarak aydınlık etmiyoruz
karanlıkları! Bir hezeyan da kalmış gibiyiz altında kalmış çıkamıyoruz sanki.
Durduğumuz duraklar
mı istasyonlar mı yollar mı yanlış, yoksa yanlış yoldayız da doğru yol mu
sanıyoruz. Yüreğim bunca anlamsızlıklar içinde yine sıkıldı, odanın penceresin açarak
biraz hava almalıyım. Yıllardır değişecek diyoruz hala değişmek adına bir adım
atılmamış, oysa yarım asırdan fazla geçti ben bunu duyuyor ve söylüyorum sizler
gibi, değişecek diye umutlarımız Sümen altına atılarak unutulmaya mahkûm kaldı
galiba, oysa yüzlerce yönetici oturdu o koltuğa, görmedi kördü galiba, lakin
bakıyordu gözleri ışıl ışıl oy isterken!
Herkes inceldiği yerde kopsun diyor lakin öyle
olmuyor! Kopan
bizleriz birbirimizden sevgiden aşktan merhametten insanlıktan! Sessizliğin
feryadı kulaklarımızı sağır ederken nasıl saf saf hak huzurda duracağız
bilmiyorum, dualarımız belki çare olur ruhumuzdaki sancıların feryadı halis niyeti
ile Rabbim kabul eder, lakin benimde bir adım atmam gerek bir mimar gibi, nakış
nakış gönülleri örmem gerek sevgi ile aşk ile merhamet ile. Sıkıcı dayanılmaz olan
bu hayatı anlatırken satır satır, ruhum bedenim sanki satırla lime lime doğranıyor
usta bir kasap tarafından!
Az ilerde
ufukta sızan güneş ışığından daha aydınlık bir ışık görünüyor, kaçıyorum kasabın
satırından...
Mehmet Aluç