Ne çok hüzün ne çok keder birikmiþ,
Oysa hayatýn merhabasý yetiyordu hepimize,
O eskiden kalma bir hikayenin son damlasý,
Ölüyor ölüyor da dirilmiyor.

Saatin sarkacý durdu sanki.
Çamurdan yaptýðýmýz arabalar,
Oyuna sokamadýðýmýz bilyeler
Ve onca çocukluk düþlerimýz....
Hepsi yalnýz hepsi üþüyor þimdi.

Ne kutluydu çocukluðumuzun heceleri,
En güzel dünya en güzel cümle,
Bir varmýþ bir yokmuþ....
O da okunmuyor çizilmiyor.

Anlat demesi kolay,
Ötesi yok sezilerimizin,
Çaresizlik duvar gibi,
Yerinde duruyor da yýkýlmýyor.

Vurgun yedik son deminde hayatýn,
Dolduk dolduk boþalamýyoruz,
Ve sonrasýnda hikayesi ertelenmiþ düþler...
Hepsi orada duruyor gerçekleþmiyor