Lanetin iþkillendiðini duyar gibiyim sanýrým kýþýn da feri kaçtý kaçacak ve þimdi duygularýn tüm ümmetine sýðýnýp da düþtüm yollara.

Hýrsla bezeli nefislere aldýrýþ etmeden diktiðim müstesna bir yürek mintaný hani kývrýmlarýna sokulduðum yaþlý bir bulut gibi sýtma geçiren masallardan düþen payýma ve iþte sýraya sokuyorum hayallerimi ne de olsa düþkünlüðüm, dünden miras düþlere belki de düþe kalka büyümediðim içindir çocukluðuma öykündüðüm o miras.

Fötr þapkalý bir adam-elbette babam- ve heybetli omuzlarýna damlayan göðün gözyaþý: sanýrým irkildiðim kadar tiksinç yüklüyüm ne de olsa çamurlu yollardan üstüme sýçrayan hezeyandýr kötülükten ve kötü insanlardan uzak durmama sebebiyet veren.

Kurþun döktüren kývamda masallar belki de bir kurþun askere özendiðim ne de olsa dünümden genlerime taþýnan askeri bir bölükte uzman ve seferber olmakla övündüðüm kýtalar arasý geçiþ yaparken asker selamý vermeyi de kendime en çok yakýþtýrdýðým.

Hangi mýntýka mý?

Ýyi de bilemem ki hele ki koðuþuma girmeme saatler kala ve ben tüm disiplinimle hidayet yolunda kültürfizik yaptýrýyorum duygularýma sanýrým randýman almak adýna daha çok m/eziyet yüklenmeliyim ve de soldan saða sýralamalýyým.

Bir çýkýþ noktasý ararken bir sözcük olmaya doðru yol alýyorum ve apoletlerimin yarattýðý o huþu ile sefertasýma dolduruyorum kayýp ruhlarý týpký esir düþtüðüm bir yürekte kala kaldýðým bir baþýma ve yeniden medet umduðum üzere duvarlara taþ döþüyorum ve örüyorum hicabý sancýlý ruhun aradýðý rahmete duyduðum inançla.

‘’Yeryüzünde en suçsuz varlýk uyku, oysa en suçlu varlýk insan!’’

(F.Kafka)

Sözcükler öðütür ve övünürken ödül bildiðim hangi duygu ki askýya aldýðým geleceðin de þiarý iken hayaller ve uykusuzluktan yakýnan bir canlýnýn daha varlýðý aslýnda yokluðuna denk düþtüðüm hele ki varlýðý ile yazýlarý haricinde tanýþmadýðým.

Bir muska belki de içimde salýnan hani devþirme bir acý gibi nasiplendiðim ve politikasýný asla onaylamadýðým bir ölüm kalým savaþý.

Bir savaþ ertesi de doðmadým ben çünkü sahipleneceðim savaþý büyüdükçe edindim ve martavallarýn uçuþtuðu bir çaða çanak açan izdiham ve nefrete yenik düþtüm.

G/örüntüler itibari ile firar ettiðim bir fotoðraf karesi filan da deðil hani içine g/izlendiðim ve boykot ettiðim tüm tek kiþilik kareler sadece öz güvene haiz olan insanlarýn çektirdiði resimler gel gör ki iki kelimeyi bir araya getiremeden çoktan firar ediyorlar düþlerimden hele ki karþý karþýya gelmeden kendimin firar ettiði elbette uðradýðým yenilgide nal topluyorum gidenlerin arkasýndan.

Ölümün bir izdivaç olduðu malum üstelik renginiz yine beyaz ve düþkünlüðüm acýlara ve de topraða ne de olsa topraða ait köklerim ve her ne kadar Ýstanbul’un taþý topraðý altýn olsa da benim tek ziynetim yüreðim elbette en çok da Ýstanbul’a sevdalý yüreðim ne de olsa sevilmeyi hak eden ve fazlasýyla karþýlýðýný veren masum bir sevda masalý bizimki.

Sözcükler kimi zaman kompliman yapýyor ve ben rencide edildiðim her kareyi muþtuluyorum ve yorgunluðumu iptal edip kayýt düðmesine basýyorum ve tüm þaþkýnlýðýmla mizacýma yenik düþmenin ertesinde bir uzlaþý arýyorum.

Irmaklar kurudu belki de.

Kimi gölün suyu çekildi.

Ve taþkýnlara sebebiyet verdi kimi zaman kimi iklim ve kimi coðrafya.

Bir kara parçasý isem ben sadece bir yarým adayým elbette ait olduðum bir ana kýta yok iken ya da ben çoktan baðlarýmý koparmýþken ve müspet menfi tüm söylemleri sahiplenip arþý alaya çýkýyor sýnýr ihlali yapýlan ruhum ve akça pakça göðün bir kara buluta teslim olmasýný kendime yediremeyip aydýnlýðý çaðýrýyorum.

Farklý addedilen bir varlýk isem.

Farklýlýðýn kimi zaman bir suç unsuru olduðu.

Boykot edildiðimden fazlasýyla kendimi boykot etmiþken hiçbir ön görü yok ki; benden heyecanlý ve coþkulu olmasýn.

Çapaklý gözleri kelamýn ve selamýn havalarda uçuþtuðu nihayetinde Tanrýnýn sahiplendiði bir selam elbet Allah rýzasý için çýktýðým yolda arayýþýma yön veren sayýsýz insan hele ki içimdeki huzura ket vurulmuþken sorun etmemeye çalýþsam da yaftalar zincire vuruyor benliðimi ve ben dilinden soyutlanýp biz olmaya doðru yol alýyorum.

Oysaki nasýl da beyhude ve arpacý kumrusu gibi düþünüyorum lakayt gölgelerden uzaklýðýma mesafeler eklediðim yetmezmiþ gibi kendime yakýn durmaya ç/alýþýyorum yine de çözümleyemediðim çok þey var ve asla dile gelmeyecek asla titri olmayan bir bulut gibi salýndýðým ve ocaðým sönmesin diye aralýksýz dua ettiðim.

Bir defteri kebir ise az evvel itelediðim.

Yoksa bir mezar taþý mý sürekli not almam gereken lakin ne ömür yeter ne de mezar taþý izin verir o uzun hayat hikâyeme.

Sadece baþlangýç ve de bitiþ ya, arada olanlar?

Ne yani, o kadar kolay mý iki tarihin arasýna sýðmak?

Ölüm döþediðinde mevsim belki de feryat figan içimdeki coþku. Hem düþkünüm bahara hem de gözlerim nemli ne de olsa kýþý istediðim gibi yaþayamadým ve ruhumda kopan fýrtýnalardan da asla taviz vermedim ve düþ kulvarýnda birinciyim iþte belki de bir imge tuzaðýna düþmemek adýna peþi sýra yazýyorum hâsýl olan her hangi bir duyguyu.

Tamamlamaya dair de bir yanýlgýya düþtüm ve alýndýðým her insan ve de her diyalog belki de üstü kapalý cümleler ve ben monolog düzeyinde iletiþim kurarken insanlarla…

Sözcüklerin sýðýnak olduðu bir pencere aralýðý iþte ve örtüþtüðüm hiçbir duygu yok ki içtenlikle itiraf edeyim.

Ve iþte postaladýðým bir günün gecesi elbette sanal dünyanýn hummalý çýrpýnýþýnda denk düþtüðüm tüm yorgunluðu satýrlara b/öldüðüm…

Uçkuruna düþen sözcükler ve de imgeler elbette kalemin kapsama alanýn dýþýnda hatta ve hatta bu amiyane tabiri kullanmam bile edebiyatýn edebine aykýrý lakin gerçek hayatta mevcut olan her þey de edebiyatýn hammaddesi iken ben layýðýyla bir Ýstanbul insaný olmak adýna örtüþtüðüm asalet ve kundaklanan mahremiyetime bir atýfta bulunmadan sadece sýralýyorum notalarý elbette sizin gözünüzde her biri sadece bir cümleden ibaret lakin ruhumda aralýksýz çalan müziðin de eþliðinde her bir cümleyi kaleme alýyorum ve s/özlendiðim doðrultuda hayatla baþa çýkmak adýna tüm çabam.

Gönül ferahlýðý ile günü düne devretmek adýna itiraf etmeliyim günlük bilançoyu belki de dünde kalan mesleðimin kýrýntýlarý ile kimi zaman kelimeler can buluyor elbette yüreðin tüm isyaný ve mizacý da kendine savrulmuþ hoyrat bir nida: týpký dünün kabadayýlarý gibi öfkelendiðim lakin sadece içimdeki saf ve þaþkýn çocuða çünkü elimde olmadan seviyor ve inanýyorum ben ve de en zayýf noktam iken aþk.

Aþikâr olansa aþka âþýk olmam belki de içimdeki gizemi çözüp kendimi baltaladýðým koca ömrün de hesabýný yine kendime vermek…

Elimde olmadan sevdiðim için ve de verdiðim tüm rahatsýzlýk adýna özür diliyorum: elbet kendimden ve tüm evrenden hele ki iz düþümü hüzün ise tüm öðretilerin de caný cehenneme demekten kendimi alamadýðým…