Unutulmuşluğumu gizliyorum 
Parmak uçlarına gecenin,
Hiç var olmayan masal kahramanlarının
Yaşamışlığı kadar sevilmişliğimi yada…
Ölüşlerim de hep bu yüzdendi sanırım
Bu yüzdendi gereksiz gülüşmeler…
Yaşamak 
Anımsanmakmış derler
-doğru mu bu?-

İşte tam da bu yüzden
Dününü damıtmıştım geleceğin
Dokuz tahta altına gizli hayallerim bile vardı 
-ne komik-
Irak ülkelerin
Taçsız prensesleri yaşatıyordu beni
Yada öldürülüşüme müsebbibdi
Çirkin şiirlere gizlenmiş
Güzel kadınlar…
Ölmek 
Unutulmuşluktur derler
-yalan mıydı bu?-

Velhasıl ;
Yalnızlığın
derin kahkahaları çınlıyordu gecenin mateminde,
Yüz üstü bırakılmış her hikaye
Yarım yalnızlıklar barındırıyordu
Ve ismine şiir diyordu yeni yetmeler
Oysa  ;
Teni aşk kokan öyküler saklıydı heybemde
Ve dahi
Sağ bildiğin cenazeler…
Ne güzel gebermiştim halbuki
Bir bilseler...


İkibinyirmi'nin Şubat'ı
İstanbul...
( Velhasıl başlıklı yazı Erkut Durmuş tarafından 28.02.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.