Kelimenin cümle içinde ki yeri neyse,senin içimde ki yerin de odur Efyâr.
Cümleler kelimesiz,içim sensiz olmuyor da denebelir.
Ama ben bunları konuşmayacağım Efyâr.
Ben sana seni anlatacağım sensizken...
Sensizlik icat olduğunda daha Babil asma bahçelerini yaptırmamıştı.Hasan Sabbah afyonlamamıştı masum insanları.
Şehirler kurulmamış,caddeler, sokaklar dizilmemişti ihtiyaca binaen.
Parayı henüz bulmamıştı Lidyalılar...
Ah Efyâr! sensizken neler düşünüyorum bir bilsen...
Ademi Havva’yı; Onları cennetten çıkaran İblis’i hatta aşk meyveleri olan Habil ve Kabil’in kanlı eylemini düşünüyorum !
Neler düşünüyorum bilemezsin? Düşünürken,sırları icat ettim. Ağlarken anladım seni Efyâr...
Dürülü defterlerde dürülü sırların açılışı birbir...
Davudi sesler çınlıyor kulağıma sensizken,sensizlik İbrahimi bir duruştur Efyâr...
Düşününce neler bulunuyor? İbrahim’in bulduğu, görmediği ama bildiği oluyor Efyâr...Ateşe atılırken duyduğu teslimiyetin kızılı güle çevirmesi mi sensizlik?...İsmail’i kurban etmek aşka? Sensizlik; sessizliktir Efyâr.
Lut kavmi isyana çıkmayı,edepsizliği sensizliğe değişir miydi bilmem? Nuh gemisini yaparken ne hayaller kurmuştu da tüm varlıkları almayı akıl etmişti? Alınan emre itaat asaletin gereği midir Efyâr?
Asalet,adaleti getirirmiş, adalet! ne ki Efyâr? Meryem’in saflığı,İsa’nın varlığıdır.Nurullahtır İsa.Tur dağında asanın toprağa değişinde ki Musa. Musa kelimullahtır. Kızıldeniz de vakti geçmiş secdedir Firavni duruş.Gecikmiş itaat sence nedir Efyâr?
Kimler, tuzak kurdu kendinden olmayana? Kendinden olmak neydi Efyâr?
İnsan olmak sevmek değil midir?
Sevmek, Ahh Efyâr ahhh!
Bilir misin? İki karayı bölen suları birleştiren köprüleri kim kurdu?
Gönüller arası geçiş varken, ne önemi var ki bunun; Köprüler kurulmuştu daha sular yokken...
Adem Peygamber, çamurken daha, nur üflenmemişken; var olan Ahmed’i bilmek Efyâr.
Ahmedsiz alem mi olur Efyâr? "Kün fe yekün" Efyâr.Olmak yoktan...Yokluk varlıkmış bildim.Bilmeyi öğrenmek, sensizlikmiş Efyâr..
Sabah’ın akşamın sahibini görüyor musun? Görmüyor musun?
Peki,karanlıkta kimleri görüyorsun Efyâr? Gündüz gören gözler,gece neden görmez? Görmek inanmak mıdır? Göz görmeye mi yarar? Buna aklın ne der Efyâr? Göz mü aklı, akıl mı gözü görür Ey! Efyar?
Bu gün beni görme, ben geleceğim seni görmeye Efyâr ...
Kendini görenlerle,başkasını görenlerin savaşı mı veriliyor Efyâr?
Sen varken efkâr yoktu Efyâr.
Renkler yoktu,hava yoktu,su yoktu.
Bir tek o vardı Efyâr bir tek o.
Her şey aslına rücu eder Efyâr.
İlk, sonu bilir. Bu gidiş ilkten sonadır; Efyâr, Kurtuluş o dur Efyâr. O aşktır.
Duyyy beni ...
(
Efyâra Mektuplar 2 başlıklı yazı
AZİZ REMZİ tarafından
16.03.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
