Online Üye
Online Ziyaretçi
Kaç şiir başladım, kaçını sildim
Bazen kıvılcımdı, yakmadı Bahar!
İlhamın kaynağı saçını bildim
Lavantadan az da kokmadı Bahar!
İçinin aynası, bir çift yeşil göz!
Dokunsa gözüme yakıp duran köz!
İşte emir geldi! Bana şiir yaz!
Kimse böyle mağrur bakmadı Bahar!
Seninle değişti hayatın rengi
Seninle buldum bak huz’ru, ahengi
Ey gözümün nuru, gönlümün dengi
Aklım başkasını takmadı Bahar!
Gözümü kapasam karşımda sensin
Türkümde, şarkımda, marşımda sensin
Pazarda, sokakta, çarşımda sensin
Cezrin cemȃlini çekmedi Bahar!
Yaşamak denmezmiş senden önceye
Bu canı bedenden sökmedi Bahar!
Rabbim yeter dedi büyük sancıya
Bulutlar böyle yaş dökmedi Bahar!
Sen de gönül verdin ite, kopuğa
Bırak yem olsunlar kurda, köpeğe
Bağırdık en yüksek dağa, tepeye
Yankısı bu aşkın çökmedi Bahar!
Senden önce berduş ve serseriydi
Çocuk gönlüm haylaz, avare idi
Çiçekten çiçeğe konan arıydı
Artık kalpten kalbe sekmedi Bahar!
Aklımda geçeni söylerdi dilim
Kalbimden doğruca yazardı elim
Eğilmek yerine kırılan dalım
Kanım yağcılıkla akmadı Bahar!
Ekmek kavgasından fırsat buldukça
Dosttan, aileden zaman çaldıkça
Hasretten, hüzünden darbe aldıkça
Bu dertli kalemim bıkmadı Bahar!
Şiirim sadece okunsun derdim
Dillere düşsün be! Ne emek verdim
Umutla binlerce kapıya vurdum
Yayınlarım diyen çıkmadı Bahar!