Telefonuna gelen mesaj uyarý sesiyle, gecenin bir yarýsý korku ve telaþla, sýçrayarak uyandý derin uykusundan yaþlý adam. Bu saatte gelen mesaj pek hayra alamet deðildir diye düþündüðünden titreyerek, endiþe ve merakla uzandý telefona. Küçük kýzýndandý mesaj " Öðlen olmadan geliriz. Evi derleyip toparlayýn, eksikleri tamamlayýn." yazmýþtý.  Özel isteklerini içeren sipariþ listesini de eklemeyi ihmal etmemiþti not halinde. Her zaman böyle yapardý Gamze. Talimatlar yaðdýrýrdý anne babasýna uzaktan uzaða da olsa. Bu hallerine alýþkýndý kýzýnýn aslýnda. Ama yine de zamansýz ve saygýsýzca yazýlmýþ bu mesaj, babanýn öfkelenmesine uykusunun kaçmasýna sebep olmuþtu. Bir hýþýmla kalktý yataðýndan ve yarý uykulu halde mutfaða attý kendisini. Bir sigara yaktý sakinleþmek için, ama nafile. Birini söndürmeden üst üste diðerini yakarken düþünmekten alýkoyamýyordu kendisini Murat Bey. Kýzý çoc deðildi. Kýrk yaþýnda, evli ve bir çocuk annesi kocaman kadýndý.Aðabeyi ve ablasýndan çok farklý bir karaktere sahipti. Þýmarýk, hadsiz, saygýsýz ve egoistti. Herkesi hakir gören hal ve tavýrlarýyla oldukça iticiydi aslýnda. Yýllarca kendisi için yapýlanlarý görmezlikten gelen enteresan kiþiliðinin oluþmasýnda hep kendisini suçlu hissederdi babasý. Zamanýnda vermiþ olduðu tavizler ve istediði her þeyi yapmýþ olmanýn bedelini ödüyordu iþte yaþlý adam. Bütün bunlara sebep kendisini görüyor -belki de gerçekten kendisiydi- içi bir türlü rahat etmiyordu. Öyle olmasa gecenin bir yarýsý böyle hiç de acilliði olmayan, talimat dolu mesajý atma cüreti gösterebilir miydi? O sýrada gürültüden olsa gerek uyanan eþi mutfak kapýsýnda göründü. Uykulu gözlerle söylenerek;

-Ne oldu yine de uykun kaçtý? Gelen mesajý okudu adam ve eþi ;

-Ne var bunda ya. Erkenden kalkarýz. Sen eksikleri alýrsýn, ben de etrafý toplarým.  Olur biter. Dert ettiðin þeye bak ya. Kalk haydi kalk yatalým." dedi. Bir sigara daha yakan adam hýrsýný alýrcasýna derin derin çekti içine dumaný. Eþine;

-Yat sen, gelirim ben. dedi. Her zaman olduðu gibi bu gece de kýzýnýn tarafýndaydý eþi. Yine münasebetsiz davranýþlarýný hoþgörü ile karþýlamýþtý. Bu tavrýna alýþkýn olduðundan umursamadý eþinin söylediklerini ve az sonra kalkýp yataðýna yattý.

Eþinin her sabah olduðu gibi, bu sabah da kulaklarýna eziyet ediþiyle uyandý. Ne de çabuk gün doðdu diye düþündü.

-Yahu kalksana be adam çocuklar geldi. Diyerek kalktý yataktan eþi. Yaþlý adam ise yorganý baþýna kadar çekip

-Yok yanýlmýþým, bu evde gün aymýyordu. dedi. Salondan gelen konuþmalara kulak kabarttý.

-Caným hoþ geldiniz.

-Kapý neden bu kadar geç açýldý ki. Yok yani müsait deðilseniz hiç girmeyelim biz.

-Kýzým o nasýl söz. Babaný uyandýrmaya çalýþýyordum. Kýzý yüzünde manidar bir gülüþle;

-Uyanamadý mý beyefendi, çok mu yorgun? Çok mu çalýþýyor yoksa? deyince anne;                                                                                                                                                                            - O ne demek öyle Gamze þimdi. Gelir gelmez tatsýzlýk çýkmasýn aman diyeyim kýzým sus. 

-Ben mi çýkarýyorum tatsýzlýklarý yoksa kocan mý?

Þahit olduðu bu konuþma, Murat beyin canýný iyiden iyiye sýkmýþtý. Yine de umursamaz göründü. Yüzüne acý bir gülümseme musallat olmuþtu. Gözlerini sýmsýký kapatýp olanlarý unutmaya çalýþýrken, Küçücük bir elin saçlarýnda gezinmesiyle irkilip yüzünü elden tarafa döndü. El torununa aitti. Mutluluk yayýldý adamýn yüzüne birden.                                                 

-Dedeciðim uyan artýk, bak biz geldik.

-Hoþ geldiniz yavrum, gel gir koynuma. Sarýl bakayým dedeye. Özledin mi yavrum dedeyi?

-Çok özledim dedeciðim. Ama annem sana getirmiyor ki beni. dedi çocuklara has bir öfkeyle.

-Vay mendeburlar vay. Sorarým ben onlara. Sen hiç üzülme emi kuzum benim. Benim paþam ne derse o olacak.

-Dede bir de annem dedi ki...  Birden aðzýný küçük parmaklarý sýmsýký sardý. Sanki bir þuç iþleyip ardýndan da yakalanmýþ gibi bakýyordu.

-Söyle caným, ne dedi annen? Kimseye söylemem, sýrrýmýz olur. Çocuk birden bire;

- Annem senin bir sevgilin olduðunu söyledi! dede. Dedi. Þok olmuþtu yaþlý adam.        

-Yok yahu bak sen þu annene. dedi. Þaþkýnlýðýný belli etmemek adýna gülümsüyordu bir yandan da torunu ýsrarla;

-Peki söylesene dedeciðim var mý sevgilin? Göbeðini tuta tuta kahkahalar attý yaþlý adam ve defalarca öpüp kucakladý torununu.

-Evet,var. Sen varsýn. Gözlerini þaþkýnlýkla açan çocuk;

-Ama dede, biz sevgili olamayýz ki. Ýkimiz de erkeðiz. Sen kýz olsaydýn o zaman olurduk bak. dedi. Kahkahalarý durmak bilmiyordu yaþlý adamýn. Gözünden yaþ gelene kadar doyasýya güldü. Çok iyi gelmiþti bu konuþma Murat beye.

-Haydi yavrum, sen içeriye git þimdi. Bak bakalým kahvaltý ne durumda. Ben de geliyorum hemen. Koþarak uzaklaþan torunun;

- Dedemi uyandýrdým, geliyor þimdi.  Sözleriyle gülümsedi tekrardan yaþlý adam.

Mutfaða girdiðinde kahvaltý masasýnda oturur buldu kýzý ve damadýný.

-Oh nihayet yüzünü gördük. dedi hýrsla gamze.  Bu sataþmaya aldýrýþ etmeden;

-Hoþ geldiniz diyen kayýnpederinin elini öpen damada karþýlýk kýzý hiç oralý olmamýþtý. Masaya göz gezdirmekle meþguldü.

-Bu nasýl kahvaltý yaa. Bir de haber verdik. Habersiz gelsek aç kalacaðýz demekki. Bak benim sevdiðim peynir bile yok, alýnmamýþ. Bu siteme dayanamayan yaþlý adam;

-Gelirken alsaydýnýz ya! demek zorunda kalmýþtý. Eþi hemen araya girip;

-Olur mu hiç öyle þey murat! Onlar misafir, git de al marketten. dedi. Çýkýp gitti adam. Peynirle geri döndüðünde kýzýnýn bu defa annesine;

-Nasýl ev hanýmýsýn sen? Çay berbat, yumurtalar istediðim gibi piþmemiþ. dediðini duydu.  O sýrada damat;

-Hayatým sakin ol lütfen. dedi. Hiçbir tepki vermeksizin olaylarý takip eden yaþlý adam, çocukluðunu hatýrladý birden kýzýnýn. Hep mi böyleydi yoksa sonradan mý huysuz, geçimsiz olmuþtu? Aðabeyi ile didiþir, ablasýný sever gibi görünse de aslýnda madden manen kullanýrdý. Fark eden bir þey yoktu, yýllarca daha da artan bir alýþkanlýklar dizisiydi. Emreden, yöneten, hep isteyen ama hiç vermeyen kiþiliði iyice kabuk baðlamýþtý bile. Herkes etrafýnda hizmetkardý iþte. O sýrada ablasýný arayýp para istemeyi ihmal etmemesi acý acý güldürdü Murat beyi. Bakalým sýrada ne var derken, kýz babasýna sataþmakta gecikmemiþti.

-Neden yemiyorsun? Aklýn nerde? Adam sakince;

-Ne demek o kýzým?

-Niye herkesin bilmeye hakký yok mu?

-Ne saçmalýyorsun sen Gamze?

-Yazýk yaa, ne safsýn sen anne. dedi alay ederek.

-Ne oluyor? diye merakla soran anneye;

-Kocanýn sevgilisi var anneciðim. dedi.

-Ne diyor bu kýz Murat Bey? dedi kadýn.

-Kýzýna sor. Ben bir þey bilmiyorum. dedi. Sinirden kilitlenmiþti adam. Kendisini zor tutuyor, sadece torununun varlýðý onu sakin olmaya mahkûm ediyordu.

-Hayýrlý olsun o zaman. Diyen eþi gürültülü bir kahkaha attý. Murat beyi iyi tanýrdý. Kýzý yine kafasýnda kurduðu senaryolara inanmýþtý anlaþýlan. Birden çok sert bir ses tonuyla kýzýný azarladý yaþlý adam;

-Edepsiz ve hadsiz sözler sarf ettiðin adam senin baban. Unuttuysan hatýrlatayým. dedi.

-Sen benim hiçbir þeyim deðilsin. Yanýtýna sadece "öyle mi?" demekle yetinen adam yýkýlmýþtý. Kýzý iðnelerini batýrmaya devam ediyordu.

-Ya sen bizim için ne yaptýn ki? Ahkam kesmek kolay. Ne zaman yanýmda oldun da þimdi hesap soruyorsun, yok ben babaným da falan da filan. Gözü hiçbir þeyi görmüyor aðzýna geleni sýralýyordu. Tek bir amacý vardý. O da babasýný alt etmek.  Sinirden kýpkýrmýzý kesilen adam zorlukla çýkan sesiyle "NANKÖR" diye defalarca söylemekten kendini alamamýþtý.

-Þimdi otur düþün sana neleri feda ettiðimi. Ben anlatýrsam bitmez.dedi.

Hazin ve dramatik bir andý. Yüreði bu tarz konuþmalarý kaldýramayacak haldeydi artýk. Ömrünün son demlerinde göz bebeði gibi koruyup kolladýðý, bir babanýn yapabileceklerinden çok fazlasýný yapmýþ olmanýn vicdani rahatlýðý içinde;

-Edep ve terbiyeni takýnmadýðýn sürece, aklýn baþýna gelene kadar, bu eve sakýn bir daha gelmeyesin. Allah sana akýl fikir versin. O ana kadar benim için yoksun. dedi. Gözyaþlarýna hâkim olamayan yaþlý adam damadýna döndü ve

-Bunu hemen bir kliniðe yatýrýn. Deyip hýþýmla kapýya koþup arkasýndan da sertçe kapattý. Kendisini sokaða attýðýnda derin derin soludu. Aklýnda onlarca soru iþareti yokuþ aþaðý yürüyemeye baþladý. Ömrünün son deminde baþýna gelen bu olay ruhunu boðuyordu ister istemez. Nerede hata yapmýþtý? Bu cezayý hak etmiþ miydi? Dolaþtý sokaklarý baþý eðik. Üþümüþtü. Köþedeki kahvehaneden içeriye attý kendisini. En arkada bulunan masalardan birine geçip oturdu. Demli,sýcak bir çay söyledi.