Yaralý bir sözcüðün kelebek kanatlarýnda atýyor yüreðim ve yerleþkeme ait olmanýn sevincini yaþýyorum elbet yaþama tutunmanýn da muadili her öykündüðüm renkte dünün izlerini taþýdýðým ve kývýlcýmlarýn uçuþtuðu bir düzenek nihayetinde kendimle buluþmanýn coþkusu ve heyecaný ile son zamanlarda derdest olmanýn da verdiði rehavet ve çökkün omuzlarým hele ki dizlerim b/aðý çözülürken.

Rivayet ne ola ki?

Hele ki o þehir efsaneleri yok mu gerçi hangi þehre ait olduðu tartýþma götürür ama ve ben yine caným Ýstanbul’a uyarlýyorum son günlerin þehir efsanesini hele ki suskun kimliðime nazire eden beyitlere serilip de aþký ipotek ederken gecenin de kulaðýna küpe hani belki de Saðýr Sultan’ýn devasa kulaklarýný çýnlatmanýn arzusu ve iþte yeminli olduðum ne varsa aksimde saklý aksi mizacým en çok da kendime öfkelendiðim en çok kendime yüklendiðim.

Boyutsuz bir dünyanýn da manivelasý.

Aþka hürmeten dolandýðým.

Sevgiyi eksik etmediðim heybem ve yamalarý sökülen gün elimde asla þýk durmayan bir iðne hele ki kendimi bildim bileli kalemi cinas; aþký redif ömrü de roman bildiðim ve aykýrý kimliðime saplanan oklar hele ki adam boyu yalnýzlýðýmla gergin olmanýn da verdiði o savrukluk ve iþte avutuyorum günü öðütüp de bir de kulaðýma fýsýldayan öðretileri ve öðütleri büyüklerimin.

‘’Ufal da cebime gir!’’

Elbette aynanýn sesi aslýnda aymazlýðýnda varlýðýn ket vurduðum doðal bir akým iken kendime akmayý þiar edinip katmanlarýnda acýnýn asla da mübalaða etmeden demlendiðim çocuk yaným ve yaþým kaç olursa olsun büyüklerime saygý sevgide kusur etmezken bir o kadar yaþ aralýðýný geniþ tuttuðum kýsaca kim olursa olsun payýma düþenle de yetinmeyip taviz vermedim ilkelerime binaen kendimi ve benliðimi þekillendirmekten de geri durmadýðým…

Gerilemek de çok olasý hani gerçi çok yol aldýðýmý da iddia edemiyorum ama c/esaretimle ait olmanýn yollarýný arayýp sevgiyle harmanlanan bir aidiyet duygusu her ne kadar inkâr edilse de varlýðým kimi zaman iddiam o ki: ben iflah olmaz bir hayalperestim gerçi mütereddit varlýðýma da duyduðum hicap ile ertelediðim sayýsýz mutluluðu da artýk kime hediye ettiysem üstelik seve seve.

Gün b/ölürken elbette hücrelerim eksilip hala çoðaldýðýmý sansam da…

Devinen yürek sesine de asla sus, diyemediðim.

Fýtratýn bir fýrtýnaya dönüþtüðü ve fýrtýna öncesi azami hýzla sessizliðin nidalarý da satýrlara dökülürken.

Sonlanmanýn muadili ise sýra dýþý bir tebessüm üstelik acýlarýn yansýttýðýný yok sayýp ruhumu hüzünle beslerken ve her manada kendimi suçlarken ola ki yapacaðým bir hata ile de yazma ve yaþama hakkýmýn elimden alýnacaðýna dair duyduðum o inanç ve telaþ.

Sýra dýþý bir rüzgâr ve de gecenin katlarýna akan krema gibi.

Özgün bir günde devrilen hükümler yýkýlan tabular ve isimsiz duygularýma hala bir açýlým getirmenin bana yaþattýðý zorluk diðer yandan yazmanýn keyfini sürdüðüm bir tabula raza.

Ve iþte meyvelerini topluyorum günün üstelik tüm gün yaptýðým derinlerde yaptýðým yolculukla eþleþen duygularým ve her insandan ve de her duyumsamadan bana yansýyan cümleler gerçi kurgu ya da gerçek anlamsýzca teðet geçerken olan bitene bir nebze de olsa huzura ermek adýna tüm sevgimi boca ettiðim ve yol ayrýmýnda kendimle restleþtiðim.

Yeme de yanýnda yaz, dercesine hele ki en çok kendimi yediðim bu da yetmezmiþ gibi kim varsa yakýnýmda bir çift kelam etmeden de günü sonlandýramadýðým ve ne ilginçtir ki; söyleyecek binlerce cümlem var elbette kabaran yüreðime serptiðim kabartma tozu-imgeleri-ile hala tadýný alamadýðým bir tabak dolusu yetersizlik duygusu ve tüm gün çatýk kaþlý gezinip de hücremde attýðým voltalarý geceye ikram edip karþýlýðýnda özgürlüðümü ilan ettiðim þu sefil satýrlarým.

Bir yatýr mahiyetinde adeta ve sabah ezanýný da dört gözle beklerken.

Atladýðým ne çok þey var bir de aþamadýðým sayýsýz detay ve hala içimde büyüyen hüzün aðacýnýn kökünü kesmeye de cesaret bulamamýþken ve þimdilik noktayý koyuyorum çünkü yarýna kadar olgunlaþmalý hüznüm sonra da dalýndan sapýr sapýr dökülmeli ta ki diþleyeceðim elmanýn koçanýný yastýðým altýna koyup da sabaha bir avuç umutla baþlamanýn hayalini kurarken elbette sevginin týnýsýnda çalan rüzgâr çaným ve tüm öðretilerin bir ömür resmigeçit yaptýðý yetmezmiþ gibi kanýksadýðým öðrenci ruhumda ola ki bir hava deliði bulayým yoksa asla sürmez hayallerle uçtuðum gökyüzündeki yolculuk hele ki tebaasý kuþlarýn þakýdýðý gönlüme de ektiðim cümleler iken tüm azýðým.