Mukaddime: 

Rahmân ve Rahîm olan Allâh’u Teâlâ’nýn Adýyla…

Hamd, Allâh’a mahsustur. O’na hamd eder, O’ndan yardým ve maðfiret dileriz. Nefislerimizin þerrinden ve amellerimizin kötülüðünden O’na sýðýnýrýz. O’nun hidâyete erdirdiðini hiç kimse saptýramaz, saptýrdýðýný ise hiç kimse hidâyete erdiremez. Þehâdet ederim ki, Allâh’tan baþka ibâdete lâyýk hiçbir ilâh yoktur. Ve yine þehâdet ederim ki, Muhammed aleyhisselâm O’nun kulu ve Rasûlü’dür…

Bundan sonra:

Kardeþlerim! Günahlar, Allâh’u Teâlâ’nýn kullarýna yasak kýldýðý, yaklaþmayý dahi haram ettiði þeylerdir. Yani her haram günah, her günah da haramdýr ve yasaktýr. Günahlarýn haram kýlýnýp yasaklanmasýnda kullar nice için hayýrlar ve hikmetler vardýr. Kullar, bunlarýn bazýlarýný bilirler ve bazýlarýný da bilemezler.

Günahlarýn zararlarý ise dünyevî ve uhrevî olmak üzere iki kýsma ayýrýlýr. Dünyevî zararlarýnýn baþýnda günaha dalanlarýn felaketle biten ibretlik sonlarý yahut uðradýklarý bela ve musibetler yer alýr. Tarihi okumasýný bilene günahlardan sakýndýran sayfalarýnda, günahkârlarýn halleri ortadadýr. Düþünelim ve ibret alalým.

Adem aleyhisselâm ile insânlýðýn annesi Havva’yý lezzet, nimet, güzellik ve mutluluk yurdundan çýkarýp, acýlar, hüzünler ve musibetler diyarýna götüren ne idi?

Allah: “Ey Âdem! Sen de eþinle beraber cennete yerleþin. Dilediðiniz yerden canýnýzýn çektiði her çeþit nimetten yiyin, için. Fakat þu aðaca yaklaþmayýn, yoksa zâlimlerden olursunuz!” buyurdu. (A’râf: 7/19)

Âdem’e de: “Ey Âdem, eþinle beraber cennete yerleþin, oradaki nimetlerden istediðinizi bol bol yiyin, fakat þu aðaca yaklaþmayýn; yoksa zâlimlerden olursunuz” dedik. (Bakara: 2/35)

Derken þeytan ona vesvese verip: “Ey Âdem! Ne dersin, sana ölümsüzlük aðacýný ve asla yok olmayacak bir saltanatýn yolunu göstereyim mi?” dedi. (Tâhâ: 20/120)

Böylece onlarý yaldýzlý sözlerle aldatarak, konumlarýna yakýþmayan bir iþe sürükledi: O yasak aðacýn meyvesini tadar tatmaz birden edep yerleri kendilerine açýlýp görülüverdi; onlar da cennet yapraklarýyla örtünmeye çalýþtýlar. Rableri onlara: “Ben size o aðacý yasaklamadým mý? Üstelik þeytanýn sizin apaçýk düþmanýnýz olduðunu söylemedim mi” buyurdu. (A’râf: 7/22)

Sonra Âdem, Rabbinden öðrendiði sözlerle Allah’a yalvardý, tevbe etti, Allah da tevbesini kabul buyurdu. Doðrusu O, tevbeleri çok kabul eden, nihâyetsiz merhamet sahibi olandýr. (Bakara: 2/37)

Hani biz meleklere: “Âdem’e secde edin.” demiþtik. Ýblis dýþýnda hepsi secde ettiler. O diretti, büyüklendi ve kâfirlerden oldu. (Bakara: 2/ 34)

(Allah) buyurdu ki: “Sana emrettiðimde seni secde etmekten alýkoyan nedir?” Dedi ki: “Ben ondan daha hayýrlýyým. (Çünkü) beni ateþten, onu topraktan yarattýn.” (A'râf: 7/12)

(Allah) buyurdu ki: “(Hemen) oradan in! Ne haddine ki orada büyüklenesin! (Hemen) çýk! (Çünkü) sen alçaklardansýn.” (A'râf: 7/13)

Allâh’ým! emirlerine aykýrý hareket etmekten ve yasaklarýný iþlemekten sana sýðýnýrým!

Suyun Nuh zamanýnda daðlarýn üzerine çýkacak kadar yükselerek yeryüzündeki tüm insânlarý boðmasýna sebeb ne idi?

Andolsun ki, Nuh’u kavmine (peygamber olarak) yolladýk. Demiþti ki: “Ey kavmim! Allah’a ibadet/kulluk edin. Sizin O’ndan baþka (ibadeti hak eden) bir ilahýnýz yoktur. Þüphesiz ki ben, sizler için o büyük günün azabýndan korkmaktayým.” (A'râf: 7/ 59) 

Kavminin önde gelenleri demiþlerdi ki: “Þüphesiz ki biz, seni apaçýk bir sapýklýk içinde görmekteyiz.” (A'râf: 7/ 60) 

Demiþti ki: “Ey kavmim! Bende sapýklýk yok. Lakin ben âlemlerin Rabbi olan (Allah tarafýndan gönderilmiþ) bir elçiyim.” (A'râf: 7/ 61) 

“Size Rabbimin risaletini/mesajlarýný iletiyorum ve size nasihat ediyorum. Ve ben, Allah’tan (bana gelen vahiy sayesinde) sizin bilmediklerinizi biliyorum.” (A'râf: 7/ 62)

“Sizi uyaran, sakýnýp korkasýnýz diye (öðüt veren) ve merhamet olunursunuz diye sizin içinizden bir adama Rabbinizden bir zikir/hatýrlatma geldi diye mi þaþýrdýnýz?” (A'râf: 7/ 63)

Onu yalanladýlar. Biz de onu ve gemide onunla beraber olanlarý kurtardýk. Ayetlerimizi yalanlayanlarý ise boðduk. (Çünkü) onlar (hakikatleri görmeyen) kör bir kavimdi. (A'râf: 7/ 64)

Kasýrgayý, Âd kavmine musallat edip onlarý yere boþ hurma kötülükleri gibi cansýz halde atýp savuran; evlerini, tarlalarýný, bahçelerini hayvanlarýný helak eden ve kýyamete kadar insanlar için ibret yapan ne idi?

Âd kavmine de kardeþleri Hûd’u peygamber gönderdik. Onlara þöyle dedi: “Ey kavmim! Allah’a kulluk edin; sizin için O’ndan baþka hiçbir tanrý yoktur. Siz ise Allah’tan baþkasýný tanrý sayarak O’na iftira edip duruyorsunuz.” (Hûd: 11/50) 

Âd kavmine gelince, yeryüzünde haksýz yere büyüklük tasladýlar ve: “Bizden daha güçlü kim varmýþ?” dediler. Kendilerini yaratan Allah’ýn, onlardan daha güçlü olduðunu görmüyorlar mýydý? Doðrusu onlar, bizim âyetlerimizi bile bile inkâr ediyorlardý. (Fussilet: 41/15) 

Âd kavminin helâkinde de ibretler vardýr. Onlarýn üzerine biz her þeyi kasýp kavuran ve köklerini kurutan o kasýrgayý gönder­miþtik. (Zâriyât: 51/41)

Semûd kavminin üzerine, kalbleri parçalanacak þiddette çýðlýk gönderilip son fertlerine kadar öldürülmelerine sebeb ne idi?

Semûd kavmine de kardeþleri Sâlih’i gönderdik. Onlara þöyle dedi: “Ey kavmim! Allah’a kulluk edin; çünkü sizin O’ndan baþka ilâhýnýz yoktur. Doðrusu Rabbinizden size apaçýk bir delil gelmiþtir. O da, size bir mûcize olarak Allah’ýn þu devesidir. Onu kendi hâline býrakýn, Allah’ýn arzýnda yesin, içsin. Sakýn ona bir kötülük yapmayýn, yoksa sizi can yakýcý bir azap yakalayýverir.” (A’râf: 7/73) 

Yoksa onlara daha önce helâk edilen topluluklarýn, Nûh kavminin, Âd ve Semûd’un, Ýbrâhim kavminin, Medyen halkýnýn ve þehirleri altý üstüne getirilmiþ Lût kavminin ibret dolu haberleri gelmedi mi? Halbuki onlara peygamberleri apaçýk deliller getirmiþti de, kabul etmemiþlerdi. Allah onlara kesinlikle zulmetmedi, fakat onlar kendi kendilerine zulmediyorlardý. (Tevbe: 9/70) 

Semûd’a gelince; onlara da doðru yolu gösterdik, fakat onlar o apaydýnlýk yolu izlemek yerine cehâlet karanlýklarý içinde kör olarak yaþamayý tercih ettiler. Bunun üzerine, yaptýklarý günahlar yüzünden, alçaltýcý bir yýldýrým azabý onlarý çarpýp yok etti! (Fussilet: 41/17)

Lût kavminin kasabalarýnýn ta gökyüzüne kadar kaldýrýldýktan sonra ters çevrilip altüst edilmesine ve insânlarýn helak edilmelerine ve sonra da gökyüzünden taþ yaðmasýna, baþka hiçbir millete verilmemiþ türlü-türlü azâbýn inmesine yol açan ne idi? Bu azâblar, onlarýn yaptýðý o melânet iþin faili olan baþka milletlere de inecektir. Bunlar zâlimlerden pek uzak deðildir!

Hani Lut da kavmine þöyle demiþti: "Sizden önce alemlerden hiç kimsenin yapmadýðý hayasýz-çirkinliði mi yapýyorsunuz? (A’râf: 7/80) 

"Gerçekten siz kadýnlarý býrakýp þehvetle erkeklere yaklaþýyorsunuz. Doðrusu siz, ölçüyü aþan (azgýn) bir kavimsiniz." (A’râf: 7/81) 

Kavminin cevâbý: “Lût ve yandaþlarýný memleketinizden çýkarýn. Çünkü bu beyler, kendilerince temizliðe çok düþkün insanlar!” demekten baþka bir þey olmadý. (A’râf: 7/82) 

Bunun üzerine Biz, karýsý dýþýnda onu ve ailesini kurtardýk; o (karýsý) ise (helake uðrayanlar arasýnda) geride kalanlardandý. (A’râf: 7/83)

Ve onlarýn üzerine bir (azap) saðanaðý yaðdýrdýk. Suçlu-günahkarlarýn uðradýklarý sona bir bak iþte. (A’râf: 7/84)

(Elçiler) Dediler ki: "Ey Lut, biz Rabbinin elçileriyiz. Onlar sana kesin olarak ulaþamazlar. Gecenin bir parçasýnda ailenle birlikte yürü (yola çýk). Sakýn, hiçbiriniz dönüp arkasýna bakmasýn; fakat senin karýn baþka. Çünkü onlara isabet edecek olan, ona da isabet edecektir. Onlara va'dolunan (azap) sabah vaktidir. Sabah da yakýn deðil mi?"  (Hûd:11/81) 

Böylece emrimiz geldiði zaman, üstünü altýna çevirdik ve üzerlerine balçýktan piþirilmiþ, istif edilmiþ taþlar yaðdýrdýk; (Hûd:11/82)

Þuayb aleyhiselâm’ýn kavmine bir bulut gönderilip üzerlerine geldiðinde ondan ateþ yaðmuru yaðdýrýlmasýna neden olan þey ne idi?

Medyen’e de kardeþleri Þuayb’ý gönderdik. Onlara þöyle dedi: “Ey kavmim! Allah’a kulluk edin; çünkü sizin O’ndan baþka ilâhýnýz yoktur. Doðrusu Rabbinizden size apaçýk bir delil gelmiþtir. Artýk ölçüyü ve tartýyý tam yapýn. Mal ve eþyanýn deðerini düþürerek insanlara haksýzlýk yapmayýn. Yeryüzünde düzen saðlandýktan sonra orada bozgunculuk çýkarmayýn. Gerçekten mü’min iseniz, sizin için hayýrlý olan budur.” (A’râf: 7/85)

“Eðer içinizden bir grup bana gönderilen gerçeðe inanmýþ ve bir grup da inanmamýþsa, ben ne diyeyim; madem öyle, o zaman Allah aramýzda hükmünü verinceye kadar sabýrla bekleyin. Çünkü O, hüküm verenlerin en hayýrlýsýdýr.” (A’râf: 7/87) 

Kavminin büyüklük taslayan önderleri ona þöyle dediler: “Ey Þuayb! Seni ve sana iman edenleri hiç þüpheniz olmasýn ki memleketimizden sürüp çýkaracaðýz, ya da siz bizim dînimize, düzenimize döneceksiniz.” Þuayb’ýn cevabý ise þöyle oldu: “Bu teklifinizi çirkin görüyor, yürekten istemiyor olsak da bile, zorla öyle mi?” (A’râf: 7/88) 

“Allah bizi sizin o bâtýl dîninizden ve yolunuzdan kurtardýktan sonra yeniden ona dönersek, bu takdirde elbette yalan isnadýyla Allah’a iftirada bulunmuþ oluruz. Doðrusu Rabbimiz Allah’ýn dilemesi hâriç, bizim sizin bâtýl dîninize dönmemiz asla sözkonusu deðildir. Rabbimizin ilmi her þeyi kuþatmýþtýr. Biz yalnýzca Allah’a güvenip dayandýk.” Sonra Allah’a yönelerek: “Rabbimiz! Sen bizimle kavmimiz arasýnda hükmünü ver. Çünkü hüküm verenlerin en hayýrlýsý sensin!” diye yalvardý. (A’râf: 7/89) 

Kavminin inkâra saplanmýþ önderleri halký sýkýþtýrmaya baþladýlar: “Bakýn, eðer Þuayb’ýn arkasýndan giderseniz, o takdirde siz de kesinlikle zarara uðrar, periþan olursunuz.” (A’râf: 7/90) 

Bunun üzerine o dehþetli sarsýntý onlarý kýskývrak yakaladý da, olduklarý yerde yüzüstü serilip kaldýlar. (A’râf: 7/91)

Firavun ve kavminin denizde boðulmasýna, sonra ruhlarýn cehenneme gönderilmesine, bedenlerin boðulup ruhlarýn yanmasýna yol açan ne idi?

Kavmi arasýndan Mûsâ’ya genç bir nesilden baþka iman eden olmadý. Çünkü herkes, Firavun ile yakýn çevresinin kendilerine iþkence yapmalarýndan korkuyorlardý. Gerçekten Firavun, o ülkede zorba bir hâkimiyet kurmuþtu ve hak-hukuk tanýmaz zâlimlerden biriydi. (Yunus: 10/83) 

Ýsrâiloðullarý’ný denizden karþýya geçirdik; Firavun ve askerleri de zulmetmek ve saldýrmak için hemen onlarýn peþine düþtü. Nihâyet tam boðulacaðý sýrada Firavun: “Ýsrâiloðullarý’nýn inandýðýndan baþka ilâh bulunmadýðýna kesinlikle inandým; artýk ben de müslümanlardaným” dedi. (Yunus: 10/90) 

Kendisine þöyle nida edildi: “Yaa! Þimdi mi aklýn baþýna geldi? Oysa sen, daha önce Allah’a karþý gelen ve iþi gücü bozgunculuk olan biriydin.” (Yunus: 10/91) 

“Bugün seni bedeninle kurtaracak ve vücudunu çürümeden denizden çýkaracaðýz ki, senden sonra gelecekler için bir ibret olsun! Doðrusu, insanlarýn çoðu âyetlerimize, ibret kaynaðý delillerimize karþý kayýtsýzdýr.” (Yunus: 10/92)

Karun’u, onun evini, malýný ve aile efradýný yerin dibine ne geçirdi?

Kãrûn, Mûsâ’nýn kavmindendi. Fakat Firavun’la iþbirliði yaparak onlara zâlimce davranýyordu. Biz ona öyle hazineler vermiþtik ki, sadece anahtarlarýný taþýmak bile güçlü kuvvetli bir cemaate zor geliyordu. Kavmi kendisini þöyle ikaz ediyordu: “Þýmarma! Þüphesiz Allah þýmaranlarý sevmez!” (Kasas: 28/76)

“Allah’ýn sana verdiði serveti O’nun yolunda harcamak suretiyle âhiretini kazanmaya çalýþ. Dünyadan da nasibini unutma. Allah sana nasýl ihsânda bulunduysa, sen de baþkalarýna öylece ihsânda bulun. Ülkede bozgunculuk çýkarmaya kalkýþma. Çünkü Allah bozguncularý sevmez!”  (Kasas: 28/77)

Kãrûn: “Niye ki? Bu servet bana verilmiþse, öyle iþ olsun diye deðil, ancak sahip olduðum bir bilgi sayesinde verilmiþtir” diye karþýlýk verdi. Peki, bilmiyor muydu ki Allah, kendinden önceki nesiller içinde ondan çok daha güçlü ve çok daha büyük servet sahibi nice kimseleri helâk etmiþtir? Böyle inkârcý suçlulara, helâk edilmeden önce kendini savunma hak ve imkâný da tanýnmaz. (Kasas: 28/78)

Derken bir gün Kãrûn göz kamaþtýrýcý bir ihtiþâm ve debdebe içinde halkýnýn karþýsýna çýktý. Dünya hayatýna düþkün olanlar: “Keþke Kãrûn’a verilen þu servetin bir benzeri de bizim olsaydý. Gerçekten o büyük bir pay sahibi!” dediler. (Kasas: 28/79)

Sonunda biz Kãrûn’u da, evini barkýný da yerin dibine geçiriverdik. Öyle ki, artýk Allah’a karþý ona yardým edebilecek hiçbir grup yoktu; pek tabiî, kendi kendine yardým edecek durumda da deðildi.  (Kasas: 28/81)

 Nuh’tan sonra nice nesilleri çeþit-çeþit azâblarla helak eden, tamâmen yok eden þey ne idi?

Yasin Sûresi’nde geçenlerin korkunç bir çýðlýkla son ferdine kadar yok edilmelerine yol açan ne idi?

Onun þehâdetinin ardýndan kavmini helâk için gökten bir ordu indirmedik, indirmeye gerek de duymadýk.  (Yâsin: 36/28) 

Yalnýz korkunç bir çýðlýk onlara yetti; hepsi bir anda cansýz yere düþüp, söndü gittiler.  (Yâsin: 36/29)

Ýsrailoðullarýna güçlü kuvvetli kullarýn gönderilmesine, bunlarýn evlerin aralarýna girip onlarý araþtýrarak erkekleri öldürmelerine, kadýnlarý ve çocuklarý esir almalarýna, evleri yýkýp mallarý gasbetmelerine yol açan, sonra bunlarýn üzerine ikinci kez zâlimlerin gönderilmesine, onlarýn da yok ettiklerini yok edip ele geçirdiklerini mahvetmelerine sebeb olan ne idi? Üzerlerine üzerine türlü-türlü cezâlar, bazen öldürülme, esir alýnma ve yurtlarýnýn harap edilmesi, bazen krallarýnýn zulmüne maruz kalma, bazen maymunlara ve domuzlara dönüþtürülme gibi cezâlarýn gönderilmesine yol açan þey ne idi?

Ýçinizden Cumartesi günüyle ilgili avlanma yasaðýný çiðneyenleri elbette bilirsiniz. Bu yüzden onlara: “Aþaðýlýk maymunlar olun” demiþtik.  (Bakara: 2/65)