-Anne, mutfak neden kilitli?
-Baban ders anlatıyor, mutfağa girip çıktıkça konsantrasyonunu bozuyormuşuz..
-Kardeşim de kendini salona kilitlemiş..
-O'nu ben kilitledim ,ikisi de mutfağı zapt etmişler, biri ders anlatıyor, biri ders dinliyor, birbirlerine sessiz ol demelerinden gına geldi, kardeşini alıp salona koydum, yarım saatlik dersi iki saatte dinliyor, yok acıktım, yok mesaj geldi..
-Peki ne biliyorsun ders dinlediğini?
-Salonda buz dolabımı var, telefonunu da aldım elinden! Arada bir koltuktan koltuğa atlıyor ama o da teneffüsü olsun artık. Sen de dönüp durma odada!
-N'apayım, ev hapsim var, avluya çıktım biraz volta atıyorum. Siz yine ara sıra markete gidiyorsunuz..
-Aman ne eğlence, ne eğlence! Sürekli gözüme giren ve nefes aldırmayan bir maskeyle yarım saatte giymeyi becerebildiğim eldivenlerle sekiz sağlık çalışanının oturduğu bir apartmanda, asansöre bile binemeden taşıdığımız poşetlerle eve kendimizi nasıl attığımızı anlamadan hem de! 
-Ay anne ya, ne güzel dışarı çıkardık eskiden!
-Evet ne güzel dışarı çıkardınız, saatlerce eve gelmezdiniz..
-Hayır senle diyorum, sen hep demez miydin keşke hiç okula gitmeden aklım sizde kalmadan okuyabilseniz diye, al işte, nasıl bir zamanda dua etmişsen istesen bile çıkamıyoruz artık..
-Kızım ben onu söylediğim zaman ilkokuldaydınız, artık hiç aklım kalmıyordu. Ama insan başına gelmeden bilemiyor o günlerin kıymetini. Şu korona bir bitsin, sizi okula bir postalayayım, önce özgürce şu evin tadını çıkaracağım. İstediğim odaya özgürce girerek, müzik çalarak, bağıra bağıra eşlik ederek..Ah, ah! Şimdi de böyle dua ediyorum işte. Sabah yatıp akşam kalkıyorsunuz, elektrik süpürgesini bile açamıyorum, ev pislik içinde..
-Anne hayalin temizlik yapmak mı! Bari şuraya uçak bileti alayım, şuraya gideyim falan de, n'oldu sana?
-Yok, artık psikolojim iyi değil, sanki ıssız bir adaya düşsem yanıma istemsizce alacağım üç şey yine siz olacaksınız gibi geliyor. O yüzden siz okulda, ben evde. Şimdi ki hayalim bu..
-Of, bu nasıl bir hayat ya! Özgürlüğüm okulla başlıyor, hapsim evle. Bitse bir türlü bitmese bir türlü. Geçen de senin bu deli oğlun sağlık çalışanlarını alkışlarken yaşasın korona diye bağırdı. Okula gitmesin de ne olursa olsun..
-Tamam hadi sen de çok söylenme, çık şu etrafta bir dolanda gel..
-Gerçekten mi, ya polis görürse!..
-Çöpü veririm eline, şu ileride ki konteynere kadar git de gel hadi..
-Mezuniyet için aldığım elbiseyi giysem mi, zaten bu gidişle giyemiycem. Bir daha kim bilir ne zaman dışarı çıkabilirim, küçülmeden giysem mi?
-Ne giyiyorsan giy, hadi çabuk ol..
-Anne saçımı sen arkadan balıksırtı örsene, dur toka getireyim..
-O zaman mavi olanı getir, çöp poşetiyle aynı renk olsun..
           Aslıhan Savaş
( Anneler Ve Kızları -özgürlük Operasyonu- başlıklı yazı saklı bahçe tarafından 14.04.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.