Online Üye
Online Ziyaretçi
Zihnimde Son Durağım Neresidir Diye Aradım
Dünkü ben bugünkü ben, dünkü sen bugünkü sen şöyle bir düşünelim, cesaretiniz var mı, ben düşünmeye başlayacağım. Dünkü ben bugünkü bene bakarak, dün insana dair birçok cümle yazdın, ikna edici oldun, ikna edemedin bıkmadın yazdın. Bende haklısın dedim… Dün sokaklarda kalabalıkların yalnızlığını yaşarken, bugün sokakların sessizliğini görerek virüsten dolayı eve kapanarak/ kapanların sıkıntılarını yaşayarak yazıyorsun. Dünde bugünde doğru kelimeyi bulmak için yazıyorsun sıkılmadan, dünya meselelerini yazarken ileriye bir adım atarak daha çok gönüllere ulaşamadın, yazdıklarını okuyan üç beş yazar kardeşlerinden başka okuyan olmadı, haklısın dedim.
Bugünde gündelik hayatı sabırla gözlemleyerek içinde yaşayarak yazıyorsun, tuhaf ve çarpık yaşantılara parmak basarken parmağın uyuştu, haklısın dedim.
Oysa ben diğer insanlarla iletişimimi zenginleştirmek için yazdım, empati kurdum, sempati duydum. Merak ettim araştırdım okudum yazdım, yazdıklarım çok fazla okuyucuya ulaşmadı, umudumu yitirmedim sabırla yazdım. Keyifli kelimeler yazmak istedim lakin ağlayan çoktu gülen olmadı. Zihnimde son durağım neresidir diye aradım, insanlara ulaştım, son durağımın ölümden sonrası ahiret hayatı olduğuna ulaştım. Bazı olasılıklar sizleri üzdü beni üzdü fark ettim lakin üzülmeyin derken, sesimi duyuramadım… Kelimeler beni çarparak uyandırırken, sizleri uyandırmadı çünkü fazla bir kitleye ulaşamadım, bu benim suçum değildi sitelerin üyelik isteyen prosedürleri veya sizin okumaya alışık olmamanız sadece göz gezdirerek okumanız ulaştırmadı yorumla dönmediniz, lakin ben yazdım.
Kelimelerin içinde anlam saklı olduğunu yazarken öğrendim, lakin sizlere anlatamadım, belki okusaydınız anlardınız benim gibi küçük dünyanıza yeni pencereler açabilirdiniz, lakin ben bekliyorum anlamanızı ve yeni pencereleri açmanızı… İşte dündeki benle bugünkü bende bir parça, dünde yazarken bugünde yazıyorum Rabbime şükür, selamlarımla.
Mehmet Aluç