son hatýran son mektubun gelene kadar hayaller kurardým seninle dolu
varlýðýndan uzak hasretine tutsak her mektubunda her zaman satýrlarca nefes nefes
varlýðýna hasret hasretine tutsak yaþardým seni doyasýya cümle cümle hece hece
yorulunca gözlerim kapatýp hayaller kurardým seninle dolu seni hisseder seni duyar seni yaþardým
nefeslerim sýklaþýr yüreðim kabarýrdý kalbim hýzlanýr kaným coþardý
iþte o zaman olsamda varlýðýna hasret hasretine tutsak mutluydum hayalinle hayal kurarak
çünkü seni düþünür seni yaþardým senden uzak olsamda
dinlenince gözlerim yeniden nefes nefes satýrlarda cümle cümle seni yaþardým doyasýya
varlýðýna hasret hasretine tutsak olarak böylece geçerdi günler öbür mektubun gelene kadar
gelince yüreðimde bir heyecan bir tarifsiz sevinç ilk defa gelmiþ gibi ama bu sefer
heyecan korku sevinç ýzdýrap oldu yüreðimde son mektubum bu sana bir daha yazamam
kusura bakma çünkü gidiyorum elveda beynim durmuþtu sanki dünya dönmüyor zaman durdu
gözlerim sabit takýldý o cümleye gidiyorum elveda mazgal deliðinin sesini duymadým bile
gardiyanýn sesiyle irkildim havalandýrma saati bitkin ve yorgundum sýrtýmda taþ çekmiþcesine
bir siðara yaktým bir nefes çektim yavaþça kalktým havalandýrmaya çýktým
kafamda hala o cümle rüyamý görüyordum deðil hayalmiydi hayýr gidiyorum elveda bu sana son mektubum
tüm volta boyunca bir bu cümleyi düþündüm bir siðara yaktým bir siðara yaktým bir bu cümleyi düþündüm
zaman nasýl geçti bilmiyorum anlamadým gardiyanýn tekrar tekrar bana seslendiðinden haberim bile olmadý
beynim o cümlede sabitlenmiþti bu sana son mektubum gidiyorum elveda
bütün uzuvlarým dünyayla iliþiðini kesmiþti sanki taaki omuzumdan bir el tutana kadar
durdum gerçeðe döndüm bir damla yaþtan baþka bir þey kalmayan boþ gözlerle baktým gardiyana
biraz sinirli birazda acýmaklý deminden beri sana sesleniyorum be adam haydi vakit tamam havalandýrma bitti
sessizce yürüdüm koðuþa kapý kitlendi mazgal kapandý ve artýk son hatýran son mektubundan baþka
hiç bir þey yoktu bu sana son mektubum kusura bakma gidiyorum elveda
son mektubundaki son sözün kölecioðluna deðildi veda ölmüþtü yatýyordu kölecioðlu musallada son hatýrandaki son sözünde olmuþtu ona bir sala

Ahmet kölecioðlu 1985