Online Üye
Online Ziyaretçi
Bu Şiir,im İlk Anne'me Ve Bütün Annelerimize gelsin..
Şair: İbrahim Sadri
Seslendirme: Aytaç
ANNELER GÜNÜN KUTLU OLSUN ANNE..
Ben seni ilk bildiğimde
yağmur yağardı,
önce ellerime sonra gözlerime ,
evimize ve kalbimize.
Ben seni ilk bildiğimde
Anne demeyi öğrenmiştim
dünyanın bütün kelimelerinden önce...
kim bilir belkide biraz sevinirsin
ben sana Anne diyince diye...
Ben seni ilk bildiğimde
gökyüzü mavi, kuşlar deli dolu
toprak sen gibi kokardı
ya da sen Anne gibi kokardın
limon çiçekleri kokardı
sabahları
toprakta öyle kokardı..
Sen yanımdaysan,
uzanıp tutardım yıldızları
acıklı şarkıları
ekmeği
ezanları
bahar akşamlarını
ellerinden tutardım
yarım kalmazdı hiç bir şarkı...
gece uyurken
meleklerle birlikte söylediğin ninnileri
ekmeğimin içine koyduğun peyniri,
üstüne sürdüğün çilek reçelini
başımı okşarken, gözlerinde gezinen
Rabbimim merhametini,
beyaz yakalığımı, defterimi, kalemimi
cebimde çiçekli mendilimi
ben seni öyle çok sevdimki
hiç aklıma getirmedim bir gün bile
böyle büyük sensizliği
böyle büyük sessizliği
Eski bir sokakta
hayat kavgasının tam ortasında
karanlık gecelerin
uğraşların, vurgunların
infazların arasında
en büyük limanım
en emin sığınağım
en çok merhametimdin...
Ben ,ben senin yanındayken hiç büyümedim
kolum kanadım,
kapının önünde bıraktığım korkularım,
pencere önü menekşe çiçeğim,
beyaz masa örtülerim,
kaf dağlı masallarım,
hergün yeniden taradığım saçlarım,
benim büyük kahramanım,
nazım , yazım ANNEM benim...
toz kanatlı kelebeğim...
Hiç aklıma gelirmiydi bu dünyanın
Sensizde Dönüceği...
yitip gideceği taaa içinden
.bulutların yağmurların dineceği.
her sabah;
senin nefesinle başlayan günün
bir gün akşama döneceği...
hiç aklıma gelirmiydi...
Ben aynı bıraktığın yerde
evimizin küçük odasında
hani o eski kanepenin yanında
sana bakıp bakıp duruyorum
kapının aralığından
terliklerini hazırlıyorum
sehpahanın yanına koyuyorum
saçlarımı uzatıyorum
belki yine tararsın diye
mendilimi , reçelli ekmeğimi
duanı edip beni uğurlamanı bekliyorum
hep bekliyorum hep bekliyorum
çünkü ben seni ilk
bildiğimde yağmur yağardı
önce ellerime sonra gözlerime ,
evimize ve kalbime
ben seni ilk bildiğimde
anne demeyi öğrenmiştim
dünyanın bütün kelimelerinden önce...
kim bilir belkide biraz sevinirsin
ben sana Anne diyince diye
Anne...