...

Bir süre yattýðý yerden son birkaç gün içinde yaþadýklarýný düþündü. Hiç tanýmadýðý bir adam, hayatýný ölümün pençesinden çekip almasý, onu sevmeye kalkmasý, onun hoþ ve unutulmaz bir gece yaþatmasý hayatýnda yeni bir dönüm noktasý olmuþtu.

Onu unutamýyordu.

Bundan böyle ona hayatýnda geniþ bir yer vermek istiyordu. Ama bu nasýl olmalýydý? O, buna sýcak bakacak mýydý? Neden olmasýndý ki, direnmemiþ, karþý koymamýþ ve kendinin arzusu doðrultusunda onunla unutulmaz bir gece geçirmiþti. Onun bu hareketleri, Mary’ye sahiplenme cesareti vermiþti.

Þansý tatmak isteyenlerin elbette cesarete ihtiyaçlarý da olacaktý. Talih bile cesaretli ve atýlgan olanlara daha fazla yüz göstermiyor muydu? Bundan sonra ne yapabilirdi? Aklý da nefsi ile iþbirliði için devreye girmiþti.

Boþluðun içinde ölü bir þey, zamanýn içinde ise öldüren bir þey vardý. Türk’ün hayatýna girmesiyle içindeki boþluk dolar gibi olmaya baþlamýþtý. Acaba çekip giderse, yeniden geride içi doldurulamayacak bir boþluk býrakýr mýydý? Aklýna gelen bu endiþeyi düþünmek istemedi.

Cliff’in genç denebilecek bir yaþta hayata veda etmesi, içinde kapatýlmasý ve doldurulmasý zor kocaman bir boþluk býrakmýþtý. Almanya’da geçen çocukluk yýllarýný, okul hayatýný, Cliff’le tanýþmasýný, onu sevmesini ve ailesini terk etmesi gözlerinin önüne geldi. Duygulanmaya baþlayacakken, ‘yaptýklarýmdan asla piþman deðilim’ iç sözleriyle her þeyi geriye býraktý. Hayatýn devam etmesi, bir daha asla geri dönemeyecek olmasý karþýsýnda hayatý, böyle bir iþ yapmasýna sebep olmamýþ mýydý?

Bilinçaltýnýn çýkarýp aklýna servis ettiði bu düþünceleri geri çevirdi. Geçmiþe takýlýp kalmak istemiyor, yaþadýðý her anýn deðerini fazlasýyla çýkarmak istiyordu. Belki de dolu olan hayatýna birini alamayacaðýna göre, hayatýna alabilecek bir boþluk olmasý gerekiyordu.

Dolu dolu geçen bir gece, hayatýnda ki bir su çukuru gibi kocaman bir birikinti haline gelen boþluðu alýp gitmiþti.

Huzurla yerinden kalktý. Duþunu alýrken, çýplak bedenine baktý. Olgunluðunun zirvesindeydi.  Þu Türk erkeðini bulmuþken gitmekte neyin nesiydi? Sevmek, bir baðlanma biçimi olmalýydý. Sevmekle ona baðlanmýþtý. Sevmek elbette zoru kolaylaþtýracak, aðýrý hafifleþtirecek, çetrefili sadeleþtirecekti. Ýstemek seçmek, seçmekte istemekti. Yazgýdan kaçamayacaðýndan emindi.

Görev verilmiþti. Ýster istemez, isteyerek ve severek Mýsýr’a gidecekti. Ýtiraz hakký yoktu. Kýsa bir süreliðine de olsa savaþ ortamýndan uzaklaþmýþ olacaktý. Savaþ ortamýnda olmasa dahi ajanlýk yapanlara tehlike ve ölüm uzak sayýlmazdý. Baþýna ne geleceðini bilmiyordu. Ani bir saldýrýyla karþý karþýya gelmesi pekâlâ mümkün olabilirdi.

Kolay olaný herkes seviyordu. Zoru sevmek, taþa tohum ekmek gibi de olsa, zor olaný seviyordu. Sevmenin güzel birinde aþký aramak deðil de, bir baþkasýnda kendini bulmuþ olmasý tarafý daha hoþtu. Ama aklý Türk’te kalmaya devam edecekti. Belki de biraz aþk, yanýnda olaný sevmek deðil de, gelmeyecek birini beklemek olmalýydý.

‘Benimle yaþlansa, ona kitap okur, çay demler, þiir bile yazardým,’ diye düþünüyordu.

“Acaba ona bir Ýngiliz pasaportu ve sahte evlilik cüzdaný düzenlesem, onunla birlikte Mýsýr’a gitsem, o bunu kabul eder mi?” diye düþündü. Hem Mýsýr’a evli bir çift gibi görünmesi, yapmak istedikleri için daha uygun bir ortam saðlamýþ olacaktý. Türk komutan bunu kabul eder miydi? “Teklif etmeden nereden bileyim? Kaybým ne olur ki?” diye düþündü.

Bu fikrini bir yolla komutana açmak istiyor, beyni onunla bir araya gelmek için planlar yapmaya baþlamýþtý bile… 

Korkut ise aldýðý bilgileri komutanýna aktarmýþ, edindiði istihbarý bilgileri devamý için kadýnla yakýn olmasýnýn uygun olacaðý olurunu almýþ, eðitim faaliyetlerinden geri çekilmiþti. Korkut’a yeni bir görev tanýmlamasý yapýlmýþ, yapacaðý iþin planlama akýþý ve zamanlamasýnda tamamen serbest býrakýlmýþtý.

Korkut, kadýnýn arayacaðýný biliyordu. Tekrar otele dönmüþ, Mary’nin odasýna iki kiþilik kahvaltý söylemiþ, görevliyi gönderdikten sonra kapýnýn ziline basmýþtý.

...

Ant. - 140520