Alnımdaki kara kaşlar
Gelen giden bizi taşlar
Sesim duysa arkadaşlar,
Gönül yorgun ben yorgunum.

Elimdeki kara kalem
Başımdaki bitmez çilem
Duysun artık cümle âlem,
Gönül yorgun ben yorgunum.

Saçımdaki siyah telim
Yâre güller veren elim
Dua eden tatlı dilim,
Gönül yorgun ben yorgunum.

Yüce dağda yanan ateş
Sebebini bilmem kardeş
Bahtımıza doğsa güneş,
Gönül yorgun ben yorgunum.

Menziline giden yollar
Seni saran nazik kollar
Derde çare bulsa kullar,
Gönül yorgun ben yorgunum.

DOĞANAY'ım yandım durdum
Her gelene seni sordum
Bir atışla keklik vurdum,
Gönül yorgun ben yorgunum.

Kemal DOĞANAY
( Ben Yorgunum başlıklı yazı kemaldoganay tarafından 25.05.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.