Online Üye
Online Ziyaretçi
Göç etmedim
Her an
Her gün
Her hafta
Her ay
Her yıl bekledim
Sen gelmedin
Üçüncü on yılın sonunda
Eylülde tüy döken
Muhabbet kuşları fısıldadı kulağıma
Geleceğini
Ortalık alaca karanlık
İçimi cızlattı tren sesi
Gözümü istasyonda açtım
Hasretin kaçak tütününü piposuna basan kara tren
Dumanı burnumda tüttürüp gelip geçti
Sen gelmedin
Kulaç attım arkandan paslı raylarda
Güneş suratını salladı
Yüz tuttu yokluğun akşama
Gelmeyişini geceye perçinledi yıldızlar
Sen gelmedin
Kara toprak kızıla döndü
Maviye hasret kaldı kanatlarım
Can eriğinin dibinde uçmayı bekledim
Aşeren gebeler geldi
Sen gelmedin
Gamzeli çocuklar büyüdü
Sen hala gelmedin