NEYLERİM
Ben, ışığı severim,
Ne dersem ondan derim,
Geceyle işim yoktur,
Ben rüyayı neylerim.
Rabb’im, benim has dostum,
Dünyada yoktur postum,
Adını zikir ile coştum,
Gayrısını ben neylerim.
Efendim, benim yüzüme güldü,
Onu bilen sefa sürdü,
Makamda hep iltifat gördü,
Aşk olmayınca neylerim.
Kur’ân, bana rehber oldu,
Yanlışlarım doğruyu buldu,
Felek ruha sefa sundu,
Nursuz sefayı neylerim.
Dostlar, Rahman’a bir kapı olur,
O kapıdan giren, doğruyu bulur,
İkramlar, has bahçede sunulur,
Sensiz bahçeyi neylerim.
Mü’min, dünyada, en güzel örnek,
Ah bir de, kendimizi bilsek,
Resulün dizinde halkaya girsek,
Sevdasız halkayı neylerim.
Nefsin, sana dost mu sanırsın,
Her söylediğini hemen alırsın,
Dikkat et! Yolda kalırsın,
Dostsuz, yolları neylerim.
Arkadaşla, yola azıksız çıkma,
Hemen üç beş adım ile bıkma,
Rahman seni bekliyor, canını sıkma,
Hüda’sız canı ben neylerim.
Sözler, sana ağır mı geldi,
Benliğin seni yalnızken yendi,
Enaniyet kendini hep beğendi,
Sensiz, beni neylerim.
Söylemek, işin kolay kısmı,
Var mı yenecek hasmı,
Sevdanın adı, hak için hırs mı?
Zaferi, ganimeti sensiz neylerim.
Kendimi, ah bir bilsem,
Resul’ün duasına bir an girsem,
Mübarek eline yüzümü sürsem,
Seni sevmeyen kalbi neylerim.
Dünya, denen sahne, oldu bir zindan,
Her an dilimdesin, salâvat her an,
Yokluğa dayan ha, kalbim dayan,
Seni özlemeyen azayı neylerim.
Seni anlatmak, bir mümkün olsa,
Tüm dünya adını bir an aşk ile duysa,
Nurlar bile sönük kalır nurundan oysa,
Sensiz nurları neylerim.
Sadettin TURHAN
17.04.2011
