Dakikalarca aynadaki yansýmasýný seyretti, büyük bir gururla. Kýrmýzý kravatýný düzeltti. Takým elbisesi ile çok uyumlu olmuþtu.  Bocalama sýktýðý parfüm banyosunun ardýndan, öne epeyce çýkmýþ çirkin göbeðini hoplatarak ayrýldý özenle döþenmiþ odasýndan.

-Kahvaltýyý hazýrlamýþlar. Yemeyecek misiniz Reþat Ekrem Bey ?

-Yok istemez! Ýþim var Vali Beyle. Çekil kadýn ayak altýndan!

Her sabah eþini terslemeden çýkamazdý evden. Kabullenmiþti bu durumu kadýn. Her geçen gün hayata ve eþine olan nefreti artýyordu.

Birden durdu evin dýþ kapýsýnda. Korku dolu gözlerle bahçeyi ve sokaklarý süzdü. Koþar adým yeni satýn aldýðý zýrhlý aracýna bindi. Son zamanlarda sýkça aldýðý tuhaf telefonlar sebebiyle oldukça tedirgindi. Gölgesinden bile korkar hale gelmiþti. Araca yerleþince rahatladý az da olsa. Telefonu çaldý. Burun kanatlarýný oynatarak açtý. Ankara’dan arýyorlardý.

Duruþunu düzelterek yanýtladý.

-Alo… Evet efendim. Aman efendim olur mu hiç öyle þey? Ben inanýn ki partimiz adýna nefes almadan gece gündüz çalýþýyorum. Peki efendim… Peki… Ýyi günler!

Dudaklarý kýpýr kýpýr mýrýldandý, telefonu kapatýnca.

Valiliðin önünde indi. Korumalarý eþliðinde merdivenleri; ülkenin kahramaný, hatta dünya þampiyonu gibi çýktý. O, ülkenin en büyük holdinglerinden birinin sahibi, bir þirketler aðýnýn tek yetkilisiydi. Büyük bir itibarý vardý. Nereye gitse, istediðini yaptýrýr ve alýrdý tek bir ricasýyla.

Giriþ kapýsýndaki görevli yerlere kadar eðilip;

-Aman efendim hoþ gelmiþsiniz. Buyursunlar!

-Hoþ bulduk!

Kurumlu bir caka ve kendine olan o müthiþ güveniyle Vali Sekreterine;

-Vali Bey odasýnda mý?

-Geldiðinizi haber vereyim efendim.

-Gerek yok. Zahmet etme sen!

Deyip odanýn içine lakayt bir þekilde daldý.

-Ooo! Reþat Ekrem Bey! Buyurun! Hoþ geldiniz!

-Hoþ bulduk Valim .

Deyip, deri koltuðu çökerten kaba cüssesiyle týknefes halde oturdu.

-Ýki çay söyle de içelim Vali Bey.

Vali yeni atanmýþ, genç biriydi. Reþat Ekrem Bey’in bu vilayette söz sahibi olduðunu iyice öðrenmiþ olduðundan saygýda kusur etmiyordu.

-Vali Bey Ankara’dan aradýlar. Belediyeden þikayetler varmýþ. Bazý yardýmlar yapýlmýyor veya aksatýlýyormuþ. Ankara’yý karþýmýza almaya gelmez. Bu konuyla bir ilgilenseniz Sayýn Valim!

-Öyle efendim. Doðru diyorsunuz. Ben derhal ilgileneceðim.

Önüne konulan çaya beþ adet kesme þeker attý Reþat Ekrem Bey. Gürültüyle karýþtýrdýðý çayýndan büyük bir yudum aldý ardýndan.

-Ha bu arada. O girdiðimiz ihale ne oldu Vali Bey ? Ben biliyorum gerçi de.

-Valla dediðinizi yaptýnýz Reþat Ekrem Bey. Size sonsuz minnettarýz.

-Eh ben kalkayým artýk. Seni de meþgul ettim.

-Estaðfurullah efendim.

Diyerek, kapýlara kadar geçirip yolcu etti.

Koþar adým bindiði zýrhlý tapýnaðýnda, tekrardan rahat bir soluk aldý. Tek sýðýnaðý bu araçtý. Elinden gelse hiç çýkmazdý buradan. Uzun uzun çalan telefonunu açtý.

-Alo?

-Nasýl geçti görüþmen? Az sonra sana sürpriz bir video göndereceðim. Hazýr mýsýn?

Deyip kapattý, makineyle deðiþtirilmiþ ses.

Alnýndan soðuk terler boþaldý. Kravatýný gevþetti. Þoförü tersleyerek;

-Haydi evladým. Hýzlan. Eve gidiyoruz!

“Ya evin kapýsýnda beni bekliyorlarsa? Ya bu gece evi tararlarsa? Ya karýmý kaçýrýrlarsa? Aman nerede o günler! Üstüne para veririm,  kurtarsalar keþke beni!“ kendi iç dünyasýnda hesaplaþtýðý dikkatli bakýlýrsa mimiklerine yansýyordu.

Acaba takip ediyorlar mý diye etrafý kolaçan etti büyük bir tedirginlikle. Ara sokaklardan gitmesini söyledi þoförüne. Eve döndüðünde hýzlýca odasýna kapandý.

Eþi;

-Hayýrdýr. Bu kadar erken ne iþin var evde? Alýþkanlýk haline getirdin son zamanlarda ya haydi hayýrlýsý.

-Sana ne be kadýn! Çekil git baþýmdan. Sana hesap mý verecektim!

-Aman iyi be! Meraklýn deðilim. Ne halin varsa gör!

Odanýn kapýsýný kilitledi. Üzerini çýkardý. Don ve atletiyle oturdu yataðýna.

“Partiyi arasam olmaz. Bu sefer ne olduðunu merak ederler. Her þey ortaya çýkar. Ne yapmalý ki? Kesin öðrendiler. Öyle ya yoksa ne diye düþsünler peþime!”

Pencereden dýþarýyý gözledi. Kimsecikler yoktu. Yataðýna uzandý, gözlerini kapattý.

“Belki de bir tuzak. Olamaz mý? Pekâlâ da olur. Neden olmasýn ki?“  Derin bir soluk aldý.

O sýrada telefonuna video mesaj geldi. Elleri titreyerek açtý. Gördükleri karþýsýnda bayýlacak gibi oldu. Kararan gözlerinin arasýndan telefonu yere düþtü.

“Ýþte bulmuþlar! Ne var ne yok ortada. Nasýl ama nasýl çekebildiler ki cinayeti?  Kim? Nasýl? Ýnanýlýr gibi deðil!”

Telefon tekrar çaldý. Yerden aldýðý telefonu kulaðýna yapýþtýrdý.

-Yarýn istenilen parayý kent meydanýna getir. Yoksa tüm internet siteleri ve haber kanallarý senin skandalýnla çalkalanýr. Sen de hapishanede izlersin ey holdinglerin kralý!

Þok olmuþ vaziyette ne yapabileceðini düþündü. Parayý vermekten baþka çaresi yoktu. Arayanlar kimdi? Uzun zamandýr uðraþmasýna raðmen bir ize rastlayamamýþtý. Hep farklý farklý numaralardan aranýyordu. Tek kullanýmlýk hatlardý bunlar. Arama sonrasý yok ediliyorlardý.

Sabahý zor etti. Bankadan çektiði servet miktarýndaki parayla kent meydanýnda beklemeye baþladý. Etrafta yoðun bir kalabalýk vardý. Uzaktan, ince uzun boylu, otuz, otuz beþ yaþlarýnda, badem býyýklý bir adam kendisine doðru yaklaþtý. Göz göze geldiler. Adamýn sert, gaddar ve zalim bakýþlarý Reþat Ekrem Beyi aþýrý derecede ürküttü. Sahip olduðu onca þeyden vazgeçemezdi. Usulca yere býraktý çantayý. Ýnce uzun adam çantayý kaptýðý gibi kayboldu.

“Oh! Ýnþallah yakamdan düþerler. Bu para onlarý tatmin eder umarým.”  Diyerek zýrhlý aracýna bindi.

Aradan günler geçti. En azýndan “parayý aldýk” mesajý bile atmadýlar. Ýçten içe bozuldu bu duruma Reþat Ekrem Bey. Ses soluk yoktu. Bu sessizlik hayra alamet deðildi. Geleceðini garanti altýna almalýydý. Partisini aradý ileri gelenlerle yaptýðý görüþmeler sonucu birkaç ay sonra yapýlacak genel Milletvekili seçimi için þehrinde birinci sýradan Milletvekili adayý oldu. Seçilmesi elbette garantiydi.

Haftalar geçiyor ancak þantajcýlardan ses çýkmýyordu. Herhalde yakamdan düþtüler diye rahatladý. Gönderdikleri videoyu tekrar izledi sakince.  Ýnanamadý gözlerine! Videodaki adamýn kendisiyle uzaktan yakýndan alakasý bile yoktu.

Bunca zaman aslýnda kendisini boþ yere yiyip bitirmiþti. Dolandýrýcý bir çetenin oyununa gelmiþ, maðduru olmuþtu. Ýki sene önce iþlediði bir cinayeti farkýnda olmadan ortaya çýkarmýþtý çete. Bu tarz sahte videolarla zengin adamlara olta atýyorlardý. Hiç beklememiþlerdi böyle bir adamýn cinayet iþlemiþ olabileceðini. Amaçlarý sadece korkutmaktý. Bir nevi kurduklarý oyunu oynamak, þanslarýný denemekti. Sonuç olarak adam önlerine müthiþ bir servet sermiþti.

Reþat Ekrem, ne olursa olsun tedbiri elden býrakmamak gerek diye, zýrhlý aracýnda yatar kalkar oldu. Bir de nasýlsa milletvekili olacaktý.  Artýk tamamen korunaklý olarak yaþamýna devam edecekti. Bir sade kahve yapýp getirdiler Reþat Ekrem Bey'e. Suyundan bir yudum aldý. Hayallere daldý.

“Aracým zaten zýrhlý, vekillik zýrhýný da geçirdim mi üzerime, deðmeyin keyfime!”

Kahvesini göbeðinin üzerine yerleþtirdi. Höpürdete höpürdete içmeye baþladý.