Online Üye
Online Ziyaretçi
Babalar da insan
Nelere ağlar nelere güler
Anlaşılmaz asla
Sanki konuşur başka lisan
Eser yeller
Solar güller…
Asuman bakır renginde
Umman dalgalarıyla mühürlenir enginde
Özlem şarkısı çalar babanın kalbinde
Gözlerine düşer pusu
Anlaşılmaz bu yüzden nedir duygusu
Sonradan meşhur olan şairler gibi
Uyur sonsuza kadar kabrinde
Sevenleri Nisan yağmuru dökerken…
Babanın omzunun biri düşük olur
Sanki duman yutarmış gibi solur
Hiç görmezsin romantik şiir yazarken
Yahut hazine sandığı için toprak kazarken
Ne kadar sevse de
Çocukları güzel sözler duymasa da
Kalbinde güneşin çekirdeğinden daha da sıcak sevgi yangınları
Duymaz kimsede evladını övse de…
Biri baba olur
Birisi baba ölür
Asırlık çınarlar yanında boynunu büker
Keşke ölmeseydin diye ağıt yakan sevenleri
Bilemedik kıymetini diyenleri
Duya duya…
Saffet Kuramaz