Bir düþün ihbarý idi maviden satýrlar ve lenduha sandýk týkýþ týkýþ yüreðin ikbali þimdi tünediði kadar mevsim irisi gözlerinde aþkýn, þaþalý ve hüzünlü bulutlar birbirinin peþine takýlmýþken devasa bir rahmet yüce Rabbin gözünü sakýndýðý.

Hayalet hurafeler göðü mesken tuttu derken…

Satýrlarý yel aldý götürdü elbet maviden notalar bukalemun sevinçlere kanat açtý ve yalnýzlýk yuhalandý mevsimin þakýdýðý bir dehliz ve burnunda tüten binlerce yeis, aþkýn akýþkan hatýrýna müebbet yiyen þiirler ve þair tütsülerin kokusuna imgelerini batýrdýðý nasýl da yadsýnamaz bir gerçek.

Bandýðýmýz þarkýlar ve de yüreði ihbar eden titrek sesi bulutlarýn kürediðimiz inatla küstüðümüz hayatla yazý tura oynuyoruz ve gün düþüyor gözlerinden gecenin ve gece elinde asasý dikleniyor karanlýða ve gün yüzlü sevdalar gecenin lanetine direniyor.

Mihenk taþý huzurun baþkaldýrýrken.

Aþkýn tasviri sayfalarda unutulurken.

Ve göðün kodaman kanatlarýna konan göçmen kuþlar elbet sýfatsýz bir yenilgi iken mevsimin de kabul görmediði her yanlý günde rüzgârýn da peþi sýra takýldýðýmýz her kanca göðün yüreðinde açýlan bir delik misali içimizi çekip de astýðýmýz durduk yere deðil hani.

Bir x-rey cihazý iken þiirler yüreði ifþa eden bir semazen kýrlangýç iken þakýyan imgelerin da hali hazýrda ömrü telaffuz ettiði o gizli geçit elbet þair ser verir de veriþtirir sözcüklerin ruhuna her d/okunduðunda kanamalý anlamlar anmakla iþtigal.

Ve aktarý yüreðin yine öðün arasý dolup taþan sayfalar aþkýn hikmetine hürmeten andýðýmýz kadar kardýðýmýz ömrün de rüzgârýna tutuklu bir ýsrarla kenetlendiðimiz hali hazýrda.

Düþ iklimlerinde türeyen yalnýzlýk, yakamozlar sokaðýnda aþka kanat takan dikenli güller ve rahmetin edasýnda saklý bir rivayet göðün konuþlu olduðu bilinmeze titrek elleriyle dokunmak isterken…

Çapkýn satýrlar oynaþan imgelerle.

Sözcüklerin buharý yüzünü yakan þairin ve güneþin.

Dev akasya aðaçlarý evrene zimmetli.

Aþk ise çoktan rotasýný kaybetmiþ…

Müebbedin de infazý elbet kalemin elinden ve sancaðýnda ayrý düþmeyen þarkýlar kimi zaman mehtaba iltifat eden saklý bir gökkuþaðý her nasýlsa günde kaykýlan ve geceye askýntý olan yaralý ayýn dualarýna eþlik eden hüzün bulutlarýnýn pervazýnda açan çiçekler gibi devasa hikmetin de varlýðýna satýrlar sýðdýran mahzun kalemin aslýnda gerçek hayattan firarý.

Ölüm tüten.

Nahoþ kokan.

Varlýðý rencide eden o kavisli yol þaþa kalýp da þerri bile hayra yoran bir yokuþa týrmanýrken aslýnda içindeki sonsuzluðu ihbar eden bir farkýndalýk elbet nüfuzlu sözcükler yorgun ruhun da firarýna sebebiyet verip bir dik yokuþtan kendini býrakan kaykay gibi sözcüklerin üstüne binip çýkýlasý yolculuk elbet deliþmen cesareti ile þairin de ket vurduðu her duyguda açýlmasý an meselesi iken o uzun soluklu ve engebeli yol ki baþtan çýkmadan güneþ hala ay tutulmasýna vesile iken çýrpýnan yýldýzlar.