Sanýlmasýn Ki Biz Yazalar “Dertlerin Kederlerin” Yorumcusuyuz Sadece Yolcusuyuz

Düþünmeyi seviyorum, düþünürken þehirler ovalar daðlar arasýnda sizlerle gezinmeyi seviyorum elimde deðil bu da benim yazarken bir zaafým. Kendi ödevimi yapmanýn, sorumluluðunu gönlümde bilinçle edebiyatla hecelerle süslemek yarýnlara beraberce taþýyýp, bazýlarýnýn dalga geçerek söylediði gibi deðil gönülden hissederek“güzel yarýnlar” için uðraþ veriyoruz,bende yazýyorum. 

Sizlerle birlikte verdiðimiz bu çabanýn gayretin bitmez þevkiyle yol alýyoruz. Ýnsan hak ediyor temiz ve mutlu bir dünyada yaþamayý, bilinçli atýlan bu adýmlarla bizler birlikte gelecek kuþaklarýnda kendi çaðýna, yarýnlara yönelik kalýcý olacak, bizlerden kalan gülümsemenin açan çiçeklerinin kokusuyla yolumuzda devam edecekler inþallah. Bizler ki mutluluðu ileriye taþýyacak, bir bayrak yarýþý sorumluluðuyla koþarken hep birlikte kendimizdeki sonraki kuþaða, bu mutluluðu vermenin huzuru içinde olacaðýz. Biz insanlar da bu dünya hayatýnda mutlu olmak için yaratýlmadý mý? Düþler kurmak gerçekleþtirmek bizim için deðil mi? Yoksa hayvanlarýn iþi mi? Bu açlýk zenginleri zengin etmezken, bu yoksulluk dünyamýzý bitirirken, birde bu savaþlar varken ne mutluluk kalýr nede huzur ve dünya! Öyle ise bu duruma ne deriz tüm insanlýk mutluluðun dýþýnda, sömürenler ise cehennemin içinde olacak az sonra reklamlardan sonra.   

Sanýlmasýn ki biz yazalar “dertlerin kederlerin yorumcusuyuz” sizler gibi yaþarken ayný dert ve kederi çekerken hislerimizle bir þeyler karalýyoruz Üstat Mehmet Akif çok güzel söylemiþ bu konuda.

Bana sor sevgili kaari, sana ben söyliyeyim,
Ne hüviyyette þu karþýnda duran eþ’ârým:
Bir yýðýn söz ki, samîmiyyeti ancak hüneri;
Ne tasannu’ bilirim, çünkü, ne san’atkârým.
Þi’r için “gözyaþý” derler; onu bilmem, yalnýz,

Aczimin giryesidir bence bütün âsârým!
Aðlarým, aðlatamam; hissederim, söyliyemem;
Dili yok kalbimin, ondan ne kadar bîzârým!
Oku, þâyed sana bir hisli yürek lâzýmsa;
Oku, zîra onu yazdým, iki söz yazdýmsa

Mehmet Akif Ersoy

Bana sor diyor Üstat sevgili kaari (yaya)sana ben söyleyeyim sen gerilme, ne hüvviyette (manalarý anlatamamanýn, sýrlarla anlatmanýn yorgunluðuyla takati olmayan bu resmimle bedenimle bir varmýþ bir yokmuþ suretimle…) þu karþýda duran þiirlerimle anlatayým, bu þiirler bir yýðýn söz ki samimiyet dolu, bundan baþkasýný bekleme. Ne yapmacýk söz hareket bilirim hatta hiç bilmem, çünkü ben sanatkârým, þiir için gözyaþý derler, ben onu bilmem. Acizliðimin gözyaþlarýdýr aðlamasý, aðlayýþýdýr bence bütün vazifem, yüküm, güçlüðüm, bu eserlerim. Aðlarým lakin aðlatmam, lakin gel gör ki hissederim derinden söyleyemem. Dili yok kalbimin(yaþadýðý asýrdaki baský ve yapýlan sindirmelerden dolayý zannýmca üstat böyle söylüyor)iþte bu nedenle ondan ne kadar býkmýþ ve usanmýþým, söylemesi gerekeni söylemediðinden dolayý. Oku þayet sana hisli bir yürek lazýmsa eðer oku yazdýklarýmý (kelimelerle anlatamadýklarýmý kelimelerimde sýrlý olaný) zira ancak ben hisli yüreðimle yazdým ancak bunu yazdým iki söz yazdým sana gereklidir diye. Umarým açýklayabilmiþimdir kendimce…

 Ýþte bizlerin hissettiði de budur, bundan baþkasýnýn da olmasý bir tesadüf deðil, elbette ki emekle fikrin düþüncenin sancýsýný çekerek yazýyoruz, emek veriyoruz beraberce. Dertler hep vardýr olacakta kötülerde olacak, lakin kötülere iyiliði anlatanlar olmadýðý sürece bu dünya yaþanýlýr olmaz ki, Ýþte bakýn geriye ne var korona dan baþka, zulüm den savaþtan sömürgeden baþka? Biz onlara anlatacaðýnýz iyiyi, baþka bir deyiþle onlarý okuturken yanlýþlýklarýný göstererek yorumlatacaðýnýz Ýnþallah.

Kuracaðýz inþallah güzel bir dünya her bir kasabanýn köyün evleri balkonlu, kalabalýk aileler konak içinde yaþatacaðýz. Sývanamayan kerpiç duvarlarý birlikte sývarken kumrulara yuva kurmasý için oyuklar býrakacaðýz. Etrafýnda çiçekler yeþillenmiþ aðaçlar, sokaklarda çocuklar oyun parkýna gerek duymadan mahallenin köyün kasabanýn sokaklarýnda, þen oyunlar oynarken,  yolun birkaç yüz adým ötesinden sonra arabayla sokaða girilmeden yaþanýlan bir hayat… Az ileride bir kireç ocaðý biraz ötesinde beraberce imece usulü çalýþan iþçi kardeþlerimiz annemiz babamýz dayýmýz, az ileride bir sundurma muhabbet edenlerle dolup taþýyor çaylar kaynarken odun ateþinde ocakta… Gerisini siz getirin kardeþlerim, selamlarýmla.

Mehmet Aluç