Ağırlaşıyor göz kapaklarım
Aklımda sen
Gözlerim kızarıyor
Midem bulanıyor
Ellerim titriyor
Yine aklımda sen
Bu yıldızlar öyle bir parlak
Öyle bir parlak ki
Baktıkça gözlerini anıyor
Andıkça
Yavaş yavaş
Ölüyorum
Yine de aklımda sen
Her şey değişti sen yokken
Saçım, sakalım, mısralarım, uyaklarım
Hatta sanki ben bile değiştim
Sanki her şeyimi yitirmişim
Sanki hayatı 18 senede bitirmişim
Bunları söylerken
Aklımda yine sen
Sen ve ben
Artık biz demeye dilim varmıyor
Biz öldü
Sen yaşıyor, ben yaşıyor
Sensiz geçen geceler öyle bir an ki
Ecel ile gelse Azrail bana acır sanki
Sana kavuşmanın
Tek yolu ölümse
Bekletmeye tez gele
Ben dayanamaz oldum
Ölmeye
Özlemeye
'Aynı şey olur mu canım?' deme
Özlemek ölmekten de beter
Dayan gönül
Dayan
Bu da biter
Bak yine aklında sen
Sabahlar neden karanlık
Düşündün mü hiç
Geceler neden daha aziz
Düşündün mü
Mısralar neden canlı değil
Bana sorma
Düşünemiyorum
Aklımdayken hep sen
Sen dediğim sayfalar daha bir asil
Sana yazdığım
Şiirler sözler daha bir değersiz
Sen ki düşündükçe
Daha güzel
Daha bir nail
İşte bu yüzden
Aklımda hep sen
