Kahverengi yüksek topuklarý ritmik bir ses yayan ayakkabýlar, otobüse adýmýný attýðý anda dikkat çekti. Ayakkabýlarý; güneþ görmemiþ ince bacaklar, krem rengi, diz üstü bir etek, birkaç düðmesi açýkta kalan yeþil gömleðin ardýnda kuðu gibi bir boyun ve ince, güzel bir yüz izledi.

Ýçerisi her zamanki gibi çok kalabalýktý. O da biliyordu artýk, bu durumda oturacak bir koltuk bulmasý imkansýzdý. Bunu bilerek adýmýný atmýþtý zaten. Hiçbir umudu yoktu. Yine de bir göz gezdirdi.  Ama en azýndan otobüsün dikkatsiz ilerleyiþinde düþmemek adýna;

”Bu kalabalýkta nasýl düþecekse!”

Emniyetli bir yer aradý, ne de olsa alýþkanlýk edinmiþti bu arayýþýný. Otobüsün sað tarafý daha sakin görüldü gözüne. Hemen bir hamle yapýp , köþeyi kapacaktý ki; kucaðýnda bebek taþýyan genç bir kadýn sert bir dirsek darbesiyle itti kendisini. Caný yanýnca öfkelendi. Yine de sessiz kalmayý tercih etti. Bulunduðun yerin tam ortasýnda, her gelen geçenin birbirine çarptýðý bazen de kasten sürtündüðü bir noktada buldu kendini o itiþ kakýþta. Ýneceði yere kadar sabretmekten baþka çaresi yoktu. Yaný baþýnda duran yaþlý kadýnýn göz temasý kurmaya çalýþtýðýný fark etti birden.

“Ah yavrum! Sen nerelisin? Sorusundan girip “Ay! Romatizmalarým!” Dert yanmasýndan çýkmayý planladýðý açýkça görülüyordu.

Hep otobüs kullanarak iþe gittiði için bir hayli tecrübe sahibiydi. Artýk baktý mý olayýn seyrini tahmin edebilir duruma gelmiþti. O nedenden bakmadý yaþlý kadýnýn gözlerine hiç. Bakýþlarýný mecburen diðer tarafa çevirdiðinde, iki kýlýksýz herifin, gözlerini hiç ayýrmadan bacaklarýna diktiklerini gördü. Ýþte buyurun! Öfkelenmesi için her þey tamdý. Bir de buna bir elin kalçasýyla temas kurmaya çalýþtýðý eklenince; kolundaki büyükçe çantayla kalçasýný korumaya aldý. Sinirden patlamak üzereydi, bunalmýþtý. Her gün olan þeylerdi bunlar. Sessiz kalmayý bu defa da baþardý. Ne yapsa faydasýzdý.

 Kýskaç altýnda ezilip zor nefes alýp verirken, gözlerinin aðýrlýðýný taþýmaktan sýkýldý. Onlarý ince, biçimli, narin parmaklarýyla köþelerinden kavrayýp; kalabalýða fýrlatmak istedi. O sayede etrafýný kolaçan etmekten kurtulup, yitip gidecekti yeþil gözleri. Böylece olup bitenleri, adilikleri, fýrsat düþkünü tacizcileri göremeyecek ve;

“Göz görmeyince, gönül katlanacaktý! “ þüphesiz!

 Ýrkildi birden. Aþaðýda bir elin müdahalesiyle can çekiþen eteðini kurtarmak adýna indirdi bakýþlarýný;

-Abla alacan mý bir tane mendil? Al abla ne olur?

-Yok istemez!

Deyip. Bir hamlede çocuðun elinden kurtardý eteðini.

Sýrtýndan soðuk terler boþaldý. Her durakta daha da sýklaþan saflar nefes almasýný zorlaþtýrýyor, iç içe yapýþýk haldeki dakikalarýn ve yolculuðun parçasý olmaktan artýk utanýyordu. O ara yine bir elin kalçalarýnda dolaþtýðýný ve belini sardýðýný hissettiðinde olan olmuþtu. O zamana kadar hiç farkýna varmadýðý esmer bir adamýn yumruk ve kafa darbeleriyle elin sahibi yere serilmiþ, aðzý ve burnundan kanlar fýþkýrýyordu. Nasýl oldu hiç anlamadý. O kalabalýk nasýl da açýlmýþ ve boþ bir alan oluþmuþtu. Adamýn küfürleri üzerine þoför durdu ve o kirli ellerin sahibi aþaðýya atýldý.

-Çok teþekkür ederim. Beni bir pisliðin tacizinden kurtardýnýz.

Adam ter içinde zor nefes alarak;

-Rica ederim. Dayanamadým. Bu nedir böyle? Býktýk kardeþim bu sapýklar yüzünden kadýnlar yanýmýzdan geçemez oldu!

Köþede, cam kenarýna yaslanan bir kadýn;

-Sorma kardeþim. Biz alýþtýk artýk böyle adiliklere. Yapacak bir þeyimiz de yok. Ýþe yetiþmek zorundayýz. Dolu da olsa biniyoruz. Artýk bütün duygularýmýz köreldi bizlerin. Taciz etse ne olur etmese ne olur? Hissetmiyoruz bile!

-Toplumumuz iyice bozuldu. Ahlak mahlak kalmadý!

-Böylelerini yaþatmayacaksýn!

Her kafadan bir ses çýkmaya baþlamýþtý. Fakat çok geçmeden de itiþ kakýþ eski seyrini aldý. 

Can sýkýcý anlarýn bir an olsun dýþýna çýkmak adýna; solunda ayakta duran kadýn ve adamý izlemeye baþladý. Adam oldukça kaba saba, vücut olarak da bir ayýyý çaðrýþtýrýyordu. Yüz olarak ise herkesi! Bu yüzü defalarca gördüðüne yemin edebilirdi. Hemen her gün gördüklerinin aynýsýydý. Sadece sað alt yanaðýnýn üzerinde leke gibi duran beni onu diðer yüzlerden ayýrýyordu. Karþýsýnda duran, otobüsün her sarsýntýsýnda, sýska bedenini adamýn öne çýkmýþ iri göbeðine yaslayan kadýn adamýn karýsýydý muhtemelen. Ne mutlu ne de mutsuz görünüyorlardý. Yalnýzca günü tüketmekle meþgul yüzler, vücutlar…

Elleriyle zor kurtardý meraklý bakýþlarýný üzerlerinden. Kurtuluþunu kutlamak adýna sanrý görmeye baþlayan bakýþlarý, oyunlar oynuyor, aklý sýra kadýný eðliyordu. Ancak dakikalarca sürüp giden bu durum sanrý deðil gerçeðin ta kendisiydi.

Tam karþýsýnda boþ bir yer vardý. Ve bu kalabalýkta hiç kimse o boþluðu fark etmiyordu. Nihayet oturabilecekti. Telaþýný belli etmeden, soðuk kanlý davranmalýydý kimseye kaptýrmamak için. Ya þimdi o tarafa doðru hamle yapar da herkesin o koltuðu görmesine sebep olursa? Ne yapmalýydý ki?  Biraz daha beklerse köþedeki þiþko kadýn kapabilirdi tahtýný. Ne kadar da kýymetliydi o boþ koltuk herkes için. Düþün selinde yitip giderken, bir ses çýkardý onu boðulmaktan.

-Oturmak istiyorsan geç otur.

-Nasýl?

 Baþýný çevirince o yaþlý teyzenin konuþtuðunu fark etti. Artýk gözlerine bakmaya karar verdi. Kadýn bir þekilde muhabbet kurmaya çalýþýyordu ve nihayet baþarýlý olmuþtu iþte.

-Deminden beri beynini yedin. Baksana duman çýkmaya baþladý baþýndan! Bu kadar düþünme evladým. Bak bana! Her hastalýktan mustaribim.

Ýþte baþlamýþtý. Yaþlý teyze, kadýný tuzaðýna çekip, düþürmüþtü nihayet.

Tam o sýrada boþ koltuðu kendisinden baþka bir kadýnýn da fark ettiðini gördü.

-Bir saniye! Çekilir misiniz? Bir dakika… Durun!

Ýte kaka boþ koltuða ulaþtý.

-Ne oluyor? Ne itip duruyorsun? Ýnsan var burada!

-Hanýmefendi! Çekilin lütfen.

-Neden çekileyim. Bu boþ yere ilk ben fark ettim.

 Kadýn, meydan okuyan ellerini beline koydu. Aðzý sinirden gerildi, ateþ çýkan gözlerle bakmaya baþladý. Karþýsýnda saldýrmaya hazýr bir kaplan vardý. Uðraþmak istemedi. Tekrardan köþesine çekilip sessiz kaldý.

 Farkýna varmadan, otobüs ineceði duraðý geçmiþti. Bir sonraki durakta indi telaþla. Henüz günün ilk saatleri olmasýna raðmen bütün enerjisi bedeninden uçup gitti. O kadar yolu söylenerek gerisin geri yürümeye baþladý.