ÝNÝNÝN DE CÝNÝNÝN DE

          Raþit arkadaþ canlýsý, onlar için canýný bile esirgemeyen, paylaþmayý bilen Garamiyallarýn Ahmed’in üç oðlunun en büyüðü idi.
          Bu özelliklerinden dolayý nüfus kaðýdýnda ki adý neredeyse unutulmuþ, köylülerince kendisine yakýþtýrýlan lakap  “FEDAKER” olarak bilinip tanýnmýþtý.

          Ömrü hep fakirlikle geçmiþ, ama o bunu asla kendisine dert etmemiþ “kaderdir” deyip geçmiþti. Fakirliðinin yanýnda çok acýlar yaþamýþ, onlara fedakarca göðüs gerip, “Allah kösengiyi dibine kadar yakacak deðil ya” diyerek kendisini avutmuþtur. Hasta hanýmýnýn, “Allah'tan gelene ne denir” diye  düzelip saðlýðýna kavuþmasýný ümitle beklemiþ, parasýzlýktan þehirdeki doktorlara muayene ettiremediyse de Dalakçý'lý Gýrým Osman'a muayene de elden geri koymamýþtý.

           Yavan soðan katýðý ortaya konulduðunda muhanetin “ballý baklavalý zengin sofralarýna” asla özenmemiþ ti.  Tek oðul evladý Hasan'ý okutmak için sýrtýnda köy bakkallarýnýn þehirden aldýðý mataklarý ücret karþýlýðý soðuða sýcaða aldýrmadan köye taþýmýþ,  kucaðýnda Kýrþehir'e kýrýlmamasýna dikkat ederek tahsil gören oðluna yufka ekmek getirmiþ, amelelik yapmýþ,  kahvehanelerde garson ya da ocakçý olarak çalýþmýþ, yerine göre inþaatlarda bekçilik yapmýþ, bað bahçe bellemiþ, gündelikçi olarak amelelik yapmýþ, daðlarda at gütmüþ, alýn terini dökerken “Hasan'mý acaba ileride öðretmen olarak görür müyüm?” hayalleriyle geleceðe hep ümitle bakmýþtý.

            Herkes Almanya'ya iþçi olarak giderken o parasý olmadýðý için “Almanya'nýn hayalini” dahi kuramamýþtý. O yýllarda köylük yerde traktör olmadýðý için arabalara koþmak, çift sürmek, harmana sap getirmek, dövene koþmak gibi sayýlmayacak kadar iþlerde atlara büyük gereksinim vardý.
           Atlar iþ bitimi sonrasý kýþa kadar daðlarda bir çoban tarafýndan otlatýlýr, kar yaðýnca da ahýrlara çekilir, kar kalktýktan sonra da gereksinim duyuluncaya kadar tekrar daðlarda yaylýma çýkartýlýrdý.

           Fedaker babasýnýn ýsrarýyla o yýl buðday karþýlýðý at çobaný durmuþtu. Atlar daðlarda yayýlýrken çobanýn yiyeceði ”azýk” denen çýkýyla at sahipleri tarafýndan sýrayla her gün daða getirilirdi.
           Haftada bir gün çobanýn köydeki ihtiyaçlarý veya zoraki hastalýk vs. gibi durumlarda da yine at sahipleri sýrasýyla “at gütmeye” giderlerdi.

            Atlar sabahtan akþama kadar Kervansaray daðlarýnýn kollarý olan Ýsmayýl sivrisi, Damlacýk, Tavþan deresi,Tereli, Ýn, Üç kuyu, Büyük Küçük Maden dereleri, Dalgara, Deðirmen yolu, Kartal Kuyusu, Yayla, Kozluca, Hasan Çavuþ'un tay beli, Aðaçalý diye köylülerce adlandýrýlan daðlarýn sabahtan akþama kadar yaylým yerlerinde yayýlýrlar, geceleyin de davar aðýllarýna yakýn yerlerde yatýp sabahlarlardý.

           Fedaker o gün akþama kadar o dað senin, bu dað benim at otlatmýþ, akþam olunca da topladýðý atlarý yayladaki çeþmede kana kana suladýktan sonra otlatarak Kartal Kuyusu’na, oradan da þehirlilerin “Dede Daðý” Karacaörenlilerin de “Ýsmail Sivrisi” dedikleri daðýn köy tarafýndaki alt eteðine getirmiþti.

             Dört bir tarafý daðlarla çevrili olan irili ufaklý vadilerden oluþan bu yerde Ýbiþ oðlu Hacý Nuru’nun otlayan birkaç sürü davarýnýn yatmasý için yaptýrdýðý “adýyla halen anýlan” aðýla geldi.
            Aðýla o an için davarlar daha henüz yatmaya gelmemiþti. Atlarý aðýla sokacak gibi olduysa da “Çobanlarýn iþi belli mi olur, þimdi ben atlarý oraya yatýrýrsam onlar da haydi aniden aðýla gelirlerse!” diyerek bundan vazgeçip atlarý aðýlýn az uzaðýna yatýrýrdý.

            Hava oldukça kapalýydý. Arada sýrada biraz yaðmur çiseliyor, hava biraz sonra açýlýp ay meydana çýkýyordu. Ne de olsa geceleyin havalar soðuk olduðundan “kýrk yamalýklý kepeneði” sýrtýna almayý ihmal etmemiþti

            Yorgunluk ve onun getirdiði uykusuzluk diz boyundaydý. Ayakta dikilirken bile dalýyor, atlarýn kiþnemesi, geviþ alýp verirken arada sýrada hýrlamasý “ayak uykusu” keyfini bozuyordu.
            “Bari þurada bari biraz kestireyim” diye az yürüdükten sonra aðýl duvarýnýn dibine kös geldi. Beklediði çobanlar bir türlü aðýla gelmiyor, “çoban pilavý” hayalinde canlanýrken gözleri birden yumuluyorsa da irkilerek tekrar kendine geliyordu.
            Müdürün Ýsmail aðabeyi Ziya’ya imrenerek bir at ve araba satýn alarak köyleri dolaþmak süretiyle çerçilik yapýp evinin geçimini temin etmeye çalýþýyordu. Bir hafta köy köy dolaþýp iþleri de iyi gidince bayaðý bakkaliye erzaðý satmýþ, haliyle çeþidi kýrýlmýþtý.

            Hem evini yoklamak hem de çeþidini tamamlamak için köyüne geldi. Ýki gün içinde ihtiyaçlarýný ve köydeki iþlerini tamamladý. Arabasýný donattý. Atýný kuyunun haftýnda suladýktan sonra arabaya koþmaya getirirken her neyden ürktü bilinmez at elindeki gemden kurtulduðu gibi kaçtý. Köylülerle beraber tutmaya çalýþsalar da at daðlara doðru kaçtý .

           Kaçýrmýþ olduðu atýný dað, bayýr demeden yorgun argýn arasa da aramalarý sonuç vermemiþ, son çare olarak “At belki Ýreþid’in güttüðü atlara karýþmýþ olabilir” düþüncesiyle geceleyin bazen ay ýþýðý, bazen yaðmur,  bazende karanlýkta çalýya çýrpýya taþa kayaya tökeþerek Hacý Nuru’nun aðýlýnýn yolunu tutmuþtu.

          Öyle de acýkmýþtý ki gündüz rast geldiði davar, inek çobanlarýnýn verdiði birkaç lokma durmaksýzýn yürüdüðü için anýnda karnýnda erimiþti.
           “Hem atý bulurum, hem de çobanlarýn pilavýndan yerim” diye düþe kalka aðýlýn yanýna geldi. Karanlýktý, ortalýkta ne at, ne de bir adam gözüküyordu. Duvar dibinde uyuyan Fedaker'i, az ilerisinde yatan atlarý görecek, kiþnemelerini duyacak durumda deðildi. Aðýlýn duvarýnýn üstüne çýktý. Bulut lar çekilmiþ ay meydana çýkmýþtý. Aðýlý yukardan aþaðý iyice kolaçan etti. Ortalýkta at mat görünmüyordu. Ayaðý duvar üzerinde boþlukta duran bir taþa tökeþince “çaat” diye bir ses çýktý. Sesin yüksek çýkmasýnda gecenin de etkisi olmuþtu.

            Fedakar çýkan sesle irkilip saðýna soluna baktý. Ýsmail bir iki adým daha atýnca duvardan taþ seslerinin çoðalmasý, o anda taþlardan birisinin de yerdeki taþlarýn üzerine düþmesi ve çýkardýðý ses Ýreþid’i gayri, ihtiyarý tedirginleþtirdi. Gözünü iyice açtý.  Bu arada bulutlarýn arasýndan çýkan ayýn ýþýðý ortalýðý aydýnlatmýþtý. Ay Ýsmail sivrisinin tepesinden batmaya eðildiðinden dolayý Müdürün Ýsmail'in boyunun gölgesi belki on metreyi geçkin aðýlýn içinde uzamýþtý

            Ýreþid, yalnýz olduðu için korkuyor, kafayý kaldýrmaya “Kim o?” demeye cesaret edemiyordu. Zamanýn birinde bacanaðýna Güdük Ýreþid’in Hasan köyde eski caminin önündeki Ali Çavuþ’un Ali'nin bakkal dükkaný nýn duvarýna Çopur’un Üssük’le bir gece vakti sýrtlarýný dayamýþlar laflýyorlardý. O anda caminin kapýlarýnýn büyük bir gürültüyle açýlmasýyla ne olduðu belirsiz bir yaratýðýn Kaðnin Irza'nýn konaðýna kadar elli metre koþarak gitmesi, tekrar iki arkadaþýn þaþkýn bakýþlarý arasýnda camiye uçarak girmesi o an iki arkadaþý çok korkutmuþtu. Biraz sonra þoku atlatan iki arkadaþ birbirinden ayrýlýp evlerinin yolunu tutmuþlar, fakat ayný yaratýk az sonra Üssük’ün önüne tekrar geçmiþ, adamcaðýz korkudan bayýlýp kalmýþ, on-on beþ gün korkudan kendine gelememiþ, yatak yorgan yatmýþtý.
            “Acaba ayný þey benim de mi baþýma geldi” diye korkuya kapýlan Ýreþid, aniden büyük bir süratle dereyi takip ederek Yayla çeþmesine doðru koþarken Müdürün Ýsmayýl'da onun gürültüsünü duyup uzun gölgesini fark edince korkuyla þehir yönündeki Ýsmayýl Sivrisi daðýna doðru koþarak olay yerinden uzaklaþýrken açlýðýný ve kaybolan atýný aklýna bile getiremiyordu.
            Olaydan bir kaç gün sonra Fedaker ile Müdür’ün Ýsmayýl, Kürt’ün Memmet Çavuþ’un odasýnda tesadüfen bir araya gelirler. Cemaat kendi aralarýnda saðdan soldan konuþurken içlerinden yaþlý olan birisi Fedake'e dönüp, “ula Ýreþid, Ýn de daðda, taþta ne var ne yok, yaylým bol mu?” gibi sorular sorar. Ýreþit deüþenmeden, sýkýlmadan daðý, taþý, yaylýmý cemaate bir bir anlattýktan sonra, “ula gonþular, þeyini þey ettiðimin ini mi, cini mi her neyse geçen gece anamdan emdiðim südü burnumdan getirdi. Neredeyse az galsýn korkudan çatlýyacaadým” dedi.
            Daha henüz aðzýndaki sözünü tamamlamadan aniden ayaða kalkýp, “Aðzýný bozma ula Fedaker, küfür sana yakýþýyomu dürzü” diyen Ýsmayýl'ýn sesi odada adeta yankýlandý.

            Mesele þimdi anlaþýlmýþtý. Durumu anlayan Fedaker, “Ula Ýsmayýl gorgkumdan dolayý aðar çocuðum olmazsa ölümlerden gendine ölüm baðan” deyip hýzla odadan ayrýldý.

NOT: Öyküleri þahýslarý küçük düþürmek mirasçýlarýný rencide etmek için yazmadým.

ERDOÐAN ÇALIÞKAN 31 03 2012 KIRÞEHÝR GERÇEK YAÞANMIÞLIKLAR