Gel
Derken bana üryan bedenin
Tam bir teslimiyet terbiyesindeydi
Gurbet ahlakın
Tutuldum tora.
Sınırları demirle çevrili ağın yüreğinden
Bana bakan kara
gurbet yüzlü kız
Gönüllüydük ikimiz
Salık verdiğin ellerinden süzülen kahırdı tek endişen
Annene bin hürmet
Rüzgâra minnet ti bende ki bu yürek
Yüzümde gezen saçların kudret
Dizin dizime yakın
Ayacıklarındı arkadaş zifir karanlıkta
Değecekti nasıl olsa
Nefensin nefesimde
arkanda bıraktığın gölgendi ışıkları kırmasak eğer
Ben meddahım sen miran
Anlatmam
ruhun bedene olan ihtirasından.
Duruyorken önünde şu an
Beni sen vur tepeden
Tam ortadan
Serilsin ayakların altına
Bu bedenden sızan kan
Alıp çıkacağız hür ve üryan
yoksa varmaz huzura ne sende ki can
nede bende ki bu isyan.
’Buda fena olmadı, lâkin esasen öbürü varya öbürü
Da.
Gitmesin zora...
