Almadan vermek iletiþimde dengeyi bozduðu gibi, insaný da bozar. Günümüz insaný hep almak üzerine kurguluyor yaþamýný ve sonuçta yeni hastalýklar, depresyon, ani parlamalar ile etrafýna yanardaðdan lavlarýný fýþkýrtýyor… Külleri kendine olduðu gibi çevresinde ki insanlara da zarar veriyor.

Hani bir zamanlar ahlak dersi verenler, kýz senin deðilse onun baþýna gelenden bana ne der mantýðýný kurarlardý ya… Oysa hangi kadýna þiddet, tecavüz ve yanlýþ yapýlmýþsa, bu þerrin alevlerinin yakmadýðý toplumda bir yer kalmýyor. Kadýn dengesini bozarsa, toplum bozuluyor, annelik bozuluyor, çocuklar sevgisiz ve þiddeti sever oluyor. Sorunlarýný diyalog ve konuþarak çözmüyor. Elindeki silahýný ateþliyor ve etrafýný savaþ alanýna döndürüyor. O annenin çocuðu, bana ne diyenin çocuðuna kýyýyor… Maalesef.

Ýyilikte, güzellikte, yardýmlaþma da… Paylaþýlmalý. Ben iyiyim demek yetmiyor, onu paylaþarak göstermek gerekiyor. Onun sayýsýný artýrmak için çabalamak gerekiyor. Bataklýðý kurutmak ve üzerinde bir çam ormaný yeþertmek gerekiyor. Yakmak deðil, bozmak deðil, öldürmek deðil… Onarmak gerekiyor.

Þimdi birçok kötülükten þikâyet eden toplum yapýmýz var. Bu þikâyeti yapan kiþilerin hayatýna bir bakýn kendisi iyilik adýna neler yapýyor gözlemleyin. Aslýnda o eleþtirdiði her þeyi kendisi yapýyor da göremiyor. Ýçki ve sigara içme diyor sevdiklerine, kendi içiyor. Kumar oynama diyor, kendisi piyango ve loto alýyor, en masumu masrafýna okey ve tavla oynuyor. Temiz ol diyor, sokaðýný tükürüðe boðuyor, çöpünü yerlere atýyor… Terliyor ve kokuyor ama baþkasýnýn kötü kokusunu eleþtiriyor. Sonuçta ilk önce biz yaþamalýyýz, eðer baþkasýnýn yaþamasýný istiyorsak… Doymayý bilmeliyiz ki, baþkasýnýn da doymasýný saðlamalýyýz.  Çok yemek deðil, yeterli ve paylaþarak yemeye alýþmalýyýz. Sofrasýnda fakir ve aç olan kim var ki… Kim kafasýný kaldýrýp, gerçekten açlýkla savaþýyor ki…

Zengini ve fakiri tutturmuþuz doymuyoruz diyoruz… Paylaþmadýðýmýz her fazlalýðý, spor yaparak, diyet yaparak atmaya çalýþýyoruz. Alacaksýn ve vereceksin ki dengeyi kuracaksýn. Ne bedeninde ne de ruhunda açlýk olmadýðý gibi saðlýklý yaþayacaksýn. Etrafýnda huzur göreceksin. Herkes vazifesini yapmayý öðrenecek ve karþýlýðýnda para veya baþka þeyler talep etmeyecek. Dilimizden hayýr çýkacak. Elimize süpürge alýp evimizin önünde ki þerri süpüreceðiz. Temiz olacaðýz ki yayla havasýna özlem duymayacaðýz. Çalýþacaðýz ki, tembellik olmayacak etrafýmýzda. Kimse kimseye yük olmayacak veya kimse kimseyi hizmetçisi gibi kullanmayacak.

Hava sýcak olmalý ki meyve ve sebze büyümeli, yeþillik artmalý… Bizim yaþamamýza sebep olan her þey ortaya çýksýn. Sýcaktan rahatsýz olmayacaðýz, oluyorsak soðuk duþ alacaðýz, gölgelik yerlerde duracaðýz, gerekirse klima kullanacaðýz. Doða hep veriyor ve bizden bir þey beklemiyor ama insanlar bu vermeyi anlamýyor. Aldýkça vermedikleri doðayý yaþanmaz hale getiriyorlar. Orman yangýnlarý, suya karýþan fabrika artýklarý… Piknik yaparken zevk aldýðýmýz etrafýmýza çer çöp atýþýmýz… Ne bir daha ki sene orada piknik yapýlýyor, ne oralarda ki pis kokudan dolayý gezilebiliyor, ne de ortaya çýkan zararlý böcek ve hayvanlarýn kötü etkisinden kurtulabiliyoruz. Doða kendini yenilemeye de çalýþýyor ama o da bir yere kadar. Doðadan alýyor ve doðaya ne veriyoruz? Sonuçta artan yiyecek fiyatlarý, çöller, bakmaya dayanamadýðýmýz oluþumlar, Antarktika da buzullar eriyor… Biz bunu düþünmeliyiz ki, doða yaþanýlýr olsun. Bizde yaþayabilelim.

Sonuçta veren kazanýr… Ýnsaný aldatan, doðayý kirleten, yetimi inleten kaybeder. Ýsrafa düþmeden, haydin almayý ve vermeyi dengeleyecek bir yaþama bayrak açalým. Etrafýmýz yaþanýlýr olsun ve güven versin topluma… Þikâyet etmek yerine, baþkasýndan beklemek yerine biz bunu yapmaya gayret edelim ilk önce, olmaz mý?

Saffet Kuramaz