Uzanmak istiyorum gökyüzünün
ellerine.
Sığınıp bulutlara, bürünmek
istiyorum,
Bir zerre yağmur tanesinin gölgesine.
Kendi büyüklüğümün nefesinde var
olmak,
Umudumca yaşamak istiyorum.
Püskürtmek istiyorum ardım sıra gelen
gölgeleri.
Berikinin gizemi, ötekinin kaygıları
bunlardan bana ne.
Ben var oluşumdaki gizemi çözmek
istiyorum.
Yaktı mı en can alıcı yerimden, dost
dediğimin bir kıvılcımı.
Şimşekler çakmak istiyorum gül
sandığımın üstüne.
Olmuyor bende biliyorum,
Yine de canımı yakanın daha çok canını
yakmak istiyorum.
Ama onlar gibi olamıyorum işte.
O yüzden uzanmak istiyorum gökyüzünün
ellerine.
Sığınıp bulutlara, bürünmek
istiyorum,
Bir zerre yağmur tanesinin gölgesine.
Bir fidan oluşum geliyor aklıma
toprağın bağrında,
Eğilip bükülmeden büyüyüm istiyorum.
Kendi ellerimle uzanayım göğün
gözyaşlarına,
Kimseye el açmadan, kendi suyumu
kendim dökeyim toprağıma.
Yeşerip hayalin güneşiyle, bir çınar
olayım umudun coğrafyasında.
Ömrümü dökeyim en kaynar yerinden
düne,
Yanmadan yaşayım yarınları kalan ömrümde.
Bırakın bari ben, ben kalayım şu
yaşanılmayası düzende.
Ama olmuyor işte.
İşte o yüzden uzanmak istiyorum
gökyüzünün ellerine.
Sığınıp bulutlara, bürünmek
istiyorum,
Bir zerre yağmur tanesinin gölgesine.
Olmadı bir çiğ tanesi olayım diyorum,
yağmurların bünyesinde.
Yaşayacaksam kendi yağımda kavrulayım,
Düşeceksem en derin okyanuslara
düşeyim istiyorum.
Uzanmak istiyorum gökyüzünün
ellerine.
Sığınıp bulutlara, bürünmek
istiyorum,
Bir zerre yağmur tanesinin gölgesine.
Ve hayatı yaşamımla yaşanılası kılmak
istiyorum.
Anlayana, en çokta beni tanıyana.
Yazarın
Sonraki Yazısı