Henüz 6 aylýk memurken, bir köy muhtarýnýn iþlediði fiilleri nedeniyle Muakkik olarak görevlendirilen Murat Bey; bu görevin ne olduðunu  bilmiyordu.  Sorumluluðu ve görevi için epeyce araþtýrdý, örneklere baþvurdu ve muaffak oldu öðrenmeye. Kendini savcý gibi hissetmeye baþlamýþtý bile. Þahýs ölü insanlar üzerine Samsun Ziraat Bankasý’ndan adlarýna imza atarak tonlarca gübre ve tohumluk buðdaylarý zimmetine geçirmiþti. Ayrýca diðer çiftçilerinde borçlandýklarý

Miktarda ki tohum ve gübreyi eksik teslim etmiþti. Köyün ileri gelenlerinden cesur bazý kiþilerin müþterek þikâyeti üzerine Kaymakamlýkça Lüzumu Muahkemesi için baþlatýlmýþtý soruþturma.

                                  Gerekli tebligatlar yapýlarak ifadeleri alýnmak üzere celp edildiler, müþtekiler, þahitler ve sanýk muhtar daireye. Tüm ciddiyeti, konuya hakimiyeti ile soruþturmaya baþladýðýnda sýra sanýk muhtarýn ifadesine baþvurulmaya gelmiþti. Orta yaþlarda, pardüsesi  omuzun da, kalýn taþlý tesbihi elinde ukalaca ve genç muakkiki  umursamadan girdi odaya. Sertçe onu uyarmýþ ve kendine çeki düzen vermesini saðlamýþtý Murat Bey. Ýlk salvoyu yiyen Muhtar daha dikkatli davranmaya mecbur kalmýþtý. Ama yinede kendisini çocuk olarak gördüðü her halinden belliydi. Bunu sezen muakkik köþeye sýkýþtýrdý onu sorularýyla. Ve çöktü kaldý Muhtar efendi. Baktý yalvaran gözlerle. Tahkikat birkaç ay sürdü konunun çetrefilliði ve þahitlerin sayýsýnýn çok oluþu nedeniyle.

                                   Durumun vahametini anlayan muhtar; tavassutta bulunmalarý için onlarca hatýrý sayýlan insanlarý devreye soksa da, Murat Bey idealist tutumu karþýsýnda yakalayamadý hiçbir olumlu neticeyi. Kendisini ziyarete gelerek, özel görüþme talebinde bulunan muhtarý müsait olan bir odaya alarak çay ýsmarladý ona. Bir müddet sonra, misafirperverliðinden cesaret alan Muhtar : “ – Araþtýrdým, bir ahþap evde onca insan yaþýyorsunuz. Onlara sen bakýyorsun. Beni bu iþten kurtar, biri Samsun’da olmak üzere istediðin iki daire alayým sana. Rahat edersiniz. “ deme cüretini göstererek, bohça gibi yaptýðý büyük mendilini masaya býraktý “- Bunlarla da piyasaya olan borçlarýný ödersin !”  dediðinde, ayaða kalkan genç muakkik patlattý tokatý suratýna. Bohçasýný alarak apar topar kaçtý attýðý tekmeyi kýçýna yemeden. Ýlk defa böyle bir olayla karþý karþýya kalýnca; durumu anlattý daire amirine. Onu  karþýsýna alýp sakinleþtiren Vural Bey; “ – Rüþvet almaman elbette çok güzel bir davranýþ, ama bu yüzden adamý tokatlaman yanlýþ. O þimdi baþka bir mizansen yaratýp Kaymakam’a þikayet edecektir seni.” diye telkin ve tembihte bulundu. Dediði gibide olmuþtu. Kaymakam’a giden o koskoca Muhtar, onun rüþvet istediðini vermeyince de tokatlayýp tekme attýðýný söylemiþti. Daire amirinin telefonu çaldý, arayan Kaymakam Bey’di. Olup biten kendisine anlatýlýnca; o da muhtarý makamýndan kovmuþtu.

                                    Fezlekeyi tamamladý ve “ Lüzumu Muahkeme “ gerekir kanaatý ile Ýta Amirine teslim etti. Ýlçe Ýdare Kurulunda oy birliði ile kabul edilen fezleke mahkeme edilmek üzere C. Savcýlýðýna gönderilmiþti.

                                     Aradan aylar geçti, kapýsý çalýnmadan   palto omzunda, kalýn taþlý tesbihini sallayan muhtar ve kendisinden davacý olan o gurup girdiler içeriye. “ – Buyurun oturun, hoþ geldiniz, çay ýsmarlayayým. “ dedi genç memur. Alay edercesine bakan Muhtar : “ – Ben çocuklarýn çayýný içmem. Ýyi bak bize; arkamdaki davarlar beni þikayet etmiþlerdi. Þimdi hazýr olda duruyorlar. Sen kabul etmedin teklifimi de ne oldu ? Baþkalarý yedi ve ben özgürüm. Büyü biran önce ve otur borç

harç içinde o köhne, kýrýk dökük evde!” dedi ve sertçe çekti kapýyý. Gidiþ o gidiþ. Çok þey öðretmiþti hayata ve gerçeklere dair bu olay. Ve hala devam etti o evde oturmaya.

                                     Aradan 10 yýl geçmiþti. Meyveli aðaçlarýn kesim ve nakli için biriken dilekçelerin keþfine gitmek üzere kiraladýðý araçla, soðuk ve karlý bir havada yola çýktý Murat Bey. Keþif sonrasý arýza yapan aracýn tamiri için mola vermeleri gerekince, bir kahvehaneye girdi. Doluydu týklým týklým, göz gözü görmüyordu sigara dumanýndan. Televizyon yüksekçe bir yere konulmuþtu ve onun dibindeki bir masada sadece bir kiþinin oturduðunu ve pür dikkat televizyon seyrettiðini görünce sevinerek gitti o masaya ve izin istemeyi ihmal etmeden oturdu. O þahýs duymadý bile. Gelen garsona sipariþ vererek 4 bardak  çayý içti peþ peþe. Bir ara adam kendinden tarafa bakýnca o meþhur muhtarý gördü. Hala ayný derecede kaba saba biriydi. Hiç ilgilenmedi bile kendisiyle. Aracýn  tamir edildiðini iþaret eden þoförüne “ -geliyorum “ dercesine iþaret etti. Hesabý almak üzere gelen garsona muhtarý göstererek parayý ondan almasýný istedi. Ýtiraz etti muhtar :” – Ben mi davet ettim seni. Kendin oturdun. Ver içtiðin çaylarýn parasýný!” “-Ayýp olmuyor mu muhtar? Misafirin sayýlýrým. Tanýmadýn mý beni ?” diye cevap verince; dikkatle kendisini adeta inceleyen muhtar :” La Murat Bey sen misin? “ þaþkýnlýðýný yaþadý. “ -Evet benim ya !”- Bir soru soracaðým cevabý benim istediðim gibi olursa, hayhay çaylar benden. Söyle bakalým ev aldýn mý yoksa hala o eski evde mi oturuyorsun ?” Ayný evde oturduðunu duyunca “ -Sen hala çocuksun. Adam olamamýþýn. Ben çocuklara çay ýsmarlamam !” Þaþkýnca ne olduðunu anlamaya çalýþan garsona çay parasýný ödeyerek çýktý oradan gülerek. Vicdaný rahat ve kendiyle gurur yaþamanýn keyfini hiç unutmadý.