Her düþün bir tanrýsý vardý içselleþen de bir tanýsý.

Akasya aðaçlarýna muhalifti sözcüklerim belki de kaknem imgelere sayýp söven bir düþ gücünde biriken isyan ve gönül yorgun yollar tutuklu aþkýnsa kebir defteri kir pas içinde, sevgili muallim.

Namert gölgelerdi belki de hýrsýný güneþten alan ve çakýl taþlarý sektiren aþkýn ayazýnda sökün eden bir rahmetle karý delen çiçekler misali içimdeki yangýn büyürken nihayetinde karanlýðý delen bir ç/aðrý…

Aþkýn hadisleri.

Yüreðin nota defteri, muallim.

Ayaklarýmsa yere deðmezken kanatlarýmda çapulcu lekeler belki de kurdeþen döken göðün isyaný ve saðanak bellediðimiz binlerce serpinti.

Kavisli yollarda cüce sarnýçlar.

Göðün aksinde duru bir göl ve kuytularda seviþen ne çok canlý ki çýkmadýk candan ümit kesilmedi madem…

Tebessümler ve de aþký ihya eden kiremit rengi yalnýzlýðýn tonlamasýnda durgun bir çello maviden ibaret olmasý gereken kehanetin ibaresi iken aþk ve lanet ve sil baþtan Tanrý yaratýrken sevgiyi ve vefayý bir de süklüm püklüm gölgeleri yok sayýp daðlar iken not düþen evrene ve cihanýn tapusu elbette saklý iken meleklerde ve masumiyet iken aþkýn çatýsý.

Sözcükler redif yüklü ve yeis yüklü ve yükünden býkkýn aþka itaat eden körebe: þimdi sobelenecek pervasýz yürek ve kaskatý yüreðin sarkacý aþkýn da idamesi iken yokuþtan aþaðý yuvarlanan gözyaþý.

Gözümüzü karartýp da düþtük madem yola.

Semanýn endamlý mabedinde dik yakalý bir sevdayý da mademki küredik ekilmeyen umut tohumlarý ile…

Ve iþte o manivela.

Þimdi rest çektik mi maziye bir de þerh düþtük mü an’a, kolaysa yolundan geri dön.

En alasýndan hüzün; en þanlýsýndan ölüm ve mademki bal tutan parmak yalar daha ne kadar geciktireceðiz vademizi?

Sözlenen aþkla hicran bir de kurulan gönül köprüsünde rayýndan çýkan özlem denen vagon gel gör ki; umut ve inanç lokomotifi ömrün þimdi þifasý da mý yürekte saklý kaybolan zamanýn?

Düþlerimi biçimle sonra da frapan noktalamalarla donat ruhumu.

Göðün saltanatýný da sonlandýrsýn Tanrý ve yargýlasýn aralýksýz ruhsuz insan ýrkýný.

Ne çok safsata saklý kurþungeçirmez yeleklerde: ah, bir de ne çok acý insaný bayan ve açý, sunumu dik, açýlýmý býçkýn bir de yoldan çýkan ünlem ve soydaþý binlerce trafik ýþýðý elbet gel-geç demenin de muadilidir ýssýzlýðýn þarkýsý.

Sýnandýðýma vakýf kibirli bir düþüm, muallim ve yalnýzlýðýn esintisinde yokuþ yukarý koþtuðum hayatýn da alçýya aldýðý neþesiyim nasýl sonlanacaksa bunca hüzün yarým kalmýþ masallarýn ayracýnda öðün atladýðým ömrün de davlumbazý.

Ýhbar ettiðim yalanlarým yok.

Ýhbar ettiðim doðrularýmla da varamadým hiçbir yere.

Düþ çýkmazýnda sonlandý mevsim; yuhalandý içimde saklý binlerce yeis ve taþ bastým yürekteki boþluða çaputlar b/aðladým ve aþkýn hacimsizliðinde külümden doðmaya ant içtim binlerce sene.

Kaç bin yaþýnda ise içimdeki þehir ve ben bir þiir enkazýyým, muallim:

Hani bana öðrettiklerinle yediðim içtiðim ayrý gitmezken ve minnet etmediðim insan kimlikleri elbet içimde barýnan hidayet öncesi mahcubiyetimle hala olduðum yerde saymaktayým, muallim ve fýtratýmla kendime hain planlar kurduðum mazinin en diri esintisi ve tekne kazýntýsýyým ve düþlerim su aldýkça yerden daha da yükseldim çat kapý gelen bir misafirdi þiirlerimde aðýrladýðým ve binlerce aðýt yaktýðým…

Aðýrdan aldýðým ömrün de fermaný.

Açýða aldýðým yalnýzlýðýmýn aðzýna çektiðim fermuarý ileri geri çekiþtirirken nihayetinde infilak etti rüyalarým ve baþa aldým filmi ilk kez seyredecekmiþçesine.

Þimdi makul hayaller kuruyorum ve alarm illa ki kurduðum hayalden önce çalýyor.

Azýcýk kaldýmsa dünümdeki muvaffakiyetlerimdir anýmdaki yoksunluklarý yok saydýðým bir o kadar kýraðý çalan düþlerimdir gerçeklerim de yol yorgunu iken.

Yalnýzlýðýmýn yanýna bir çentik de sen at, muallim elbet gerisi kendinden gelecektir.