Bir masumiyet kalır ardı sıra 
Susardım yalnızlıktan kusmuş bir Nazım gibi
Sabah olurdu;
Bir iki satır yetmezdi demirlere.

Bir tene bin insan değer,
Bir insan unutulmazdı.
Bazen;
Bir insan değer hiçbir şey hatırlanmazdı
Bende de sadece gülüşün kaldı...

Annem gelirdi aklıma,
O yüreği altı bedende çarpan,
Aşık olurdum,
Tıpkı Annem gibi
Tıpkı Babam gibi
Açardım gözlerimi bir evde,
Üşürdüm!

Ve toprağın soğukluğuna o zaman inanırdım, 
O zaman inanırdım aşkın yüceliğine
Paranın küçüklüğüne,
Aşkın bir yorganda sıcaklığına
Saadetin bir tutam da olabileceğine.

''Seninle ben İstanbul Olacağız'' dedim ya!
Yetmedi be sabahım 
Yetmedi be incinen gülüşüm 
Yetmedi!

Seninle ben;
Bundan sonra hiçbir şeyiz..

-Yusuf Rüzgar Bal

( Seninle Ben Bundan Sonra Hiçbir Şeyiz başlıklı yazı yusuf rüzgar tarafından 30.07.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.