Yivli gizemin altında
Ölçek ölçek birikmiş
Dumansız küskünlüğün
Uzaktan nişan aldı suskunluğun
Kanadından vurdu
Mavi gökyüzündeki
Beyaz güvercinleri
Kan sıçradı
Bulutlarda yeşeren zeytin dalına
Hasım mı olur çırpınan kanatlar denecek
Eflatuna döndü aydınlık gelecek
Kalktı istasyondan ayrılık fırtınası
Süvari yıldızlar binmişler vagona
Dörtnala giderken sabaha
Kırbaçlama gidişini
Kişnetme derbeder acılarımı
Başucumda üşüdü yalnızlığım
Çorapsız gecelerde
Umudu tuttu küt küt bir öksürük
Dağıldı perçemi olan tebessüm
İnce hastalığa yakalandı dilin
Kan kusuyor kapalı cümle yollar
Hani uçamayan güvercinler ağlamazdı
Niye mavi gökyüzü kan çanağı
Al benim küskünlükleri mide
Doldur kılıfına
Bin kere daha sık
Öldür yaralı güvercinleri
Temizlensin
Senin olsun mavi gökyüzü
Yalnız senin