Yangýn ömürlerden geçiþlere izin verildiðinden beri ne yanan eksi yanan ne küller eski savruk, dilimde alýþýk olmadýðým kelimeler zuhur etti. Ben eskiden çok mu saygý prensiydim geliþlerim saygýyla gidiþlerim pervane… Dilimi sürçen eski kelimeler sanki bir tiyatro karesine baðlýyor bakýþlarýmý/sanki bir tiyatro perdesi çevremde bende Ýbiþin rüyasý darbý mesel oyuncular ayný da sahne 2020…

Saçlarým karýþýk sözler karýþýk yüreðim alýþýk sokak çürümelerine insan ömürlerine tüllü kesik perdelerdir yüreðimin yansýmalarý aynalar eskiden daha mý içi gösteriyordu ne bu bakýþ saklamalarý ne bu alýnganlýk mirim… Bakacaksan bakarsýn bir akýþýn olur yakacaksan yakarsýn küldür nakýþsýn…

Demem o ki ne bir tiyatro kaldý iç geçirecek ne bir salon kaldý bakýp geçecek çýðýrtkanlar susuz carlar aç bu mevsimde yansýmýyor bedenime hamledin ruhu, Yedi kocalý Hürmüz, Keþanlý Ali Destaný…

Ve bir kireç sürülmemiþtir, sahne aralarýna yürek yaralarýna… Bu kimin elleri bu yürek kimin sahnede devleþir tragedya sevmediklerim görmediklerim aþkým sevdam nasýl þiir tercüman oluyorsa tüm insanlýða tüm acýlar sevinçlere tiyatro onun canlýsýdýr canýdýr… Bir yaraya dokunuþtur kayýp yangýnlarýn suyudur sonu gelmeyecek provalarýn sýrtý yýrtýk cepkenidir bir maskedir yüzdür koldur eldir dildir…

Rugan bir yalnýzlýðýn yangýn yeridir ayaklar çýplak Pir Sultandýr gökyüzüne karanfildir urgan, beyaz güvercin kanadýnda sökülenmiþ bir yaranýn sazla yamasýdýr yüreklere…

Geçersen görürsün görmek bazen umutlarý çýkarýr ortaya sevdayý körükler yine diken sararsýn yaralara ama bir yerinden fýþkýrýr hayat/

Bütün bu tantanaya inat!