Online Üye
Online Ziyaretçi
ne zaman
sen çıksan karşıma
ışığını saklamıyorsun
insanlarsa uzak
herkes kendi karanlığında
sen
gül ve müziksin
yıldız topluyor gülümsemen
bir ıslık gibi
bir zerafetin sesiydi
merhaba deyişin
tanıdık notaların renginde
şarkılar akla geliyor
içi boşalmış günlere
dağılmayan sislere inat
sabahın ölgün yüzlerine
bir gülümseyiş
gölgeleri kovuyordu
yaraları sarıyordu
kristal güzelliğinde
kalplere işleyen yüzün
kah
mahcup bir fısıltı
kah
eskimeyen bir şarkı
bu sabahtı
bir gülümseyişti senden
kara duyguları eriten
yaşama sevinçleriyle geçen
seninle canlanıyordu
aynı kalmıyordu
sen gülümsüyordun
her şey değişiyordu...
25.09.2019 / çengelköy