Çocukluğumun Evleri
Çocukluğumun evleri
sanki,
tren vagonlarının kalabalığı
çocukluğumun evleri
rüzgar çıkacakmış gibi
iç içe
omuz omuza
birlikte yaşıyorlardı
aynı türküleri okurdu evler
yokluk,çaresizlik
dünyadan habersizlik
yeryüzünün,
hüzün kalbi evler
bir yalnızlık çemberidir
evlerin hali
ezanlarla uyanırdık
yine ezanlarla yaşardık
gün boyu sürerdi canlılık
güneş devrilir devrilmez
sokakları tenha evler
sofra başlarına toplardı
akşamlar
ve hiçbir ayna bizi
mutlu gösteremezdi
oyunlarımız kaldı sadece
sokakları taş döşeli
evler önünde
yağmurlara çivilendiğimiz günler
sevinçlerimiz.ve bayramlar
kandil gecelerimiz
ve tok kalkığımız düğünler
oynar durur hala içimde
dar sokakları taşlı
birbirine yaslı evler
toz-topraklı çocuklar
gökyüzü kadar ses içinde
mutlu coşkulu
şehir biçse de tüm geçmişi
değiştirse de yaşanmış günleri
değişmeyecek ben de
çocukluğumun evleri..
Mustafa kaya
03.02.2006 / istanbul
(
Çocukluğumun Evleri başlıklı yazı
cirik tarafından
1.09.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
