Kifayetsizlikle Dolu Sözcüðün Peþine Düþtüm

Kifayetsizlikle dolu sözcüðün peþine düþtüm, ona baský yapan kimdir, anlamlý sözcükleri söylemek yerine neden kifayetsizlikle dolu sözleri söylediðini anlamak için. Oturmuþ bir masanýn baþýna anlamalý sözcüklerin yerlerini madde madde deðiþtirmekle meþgul. Ýnsaný memnun eden sözleri duygu ve hisleri silerek memnuniyetsizlik veren sözleri eklemekte deðiþtirmekte meþgul, þaþýrdým diyeyem. Uzun süre takip ettim uzakta. Nereden mi biliyorum? Peþine düþtüðüm kifayetsizlik haliyle iþi gücü bu olacaktýr yani! Tanýmlarý tanýnmalarý kucaklamalarý sarýlmalarý, sýrýtarak yok etmektedir, yaklaþtým yanýna, ilk önce þaþýrdý.

-Alo hop ne oluyor sen burada ne yaptýðýný sanýyorsun?

Þaþkýn bir ifade içinde kekelercesine döndü...

-Görevimi yapýyorum.

-Ne görevi?

-Kifayetsiz anlamsýz deðersiz býrakma görevi.

-Bak bak birde utanmadan marifetmiþ gibi söylüyor. Sana bu görevi kim verdi. Hem sen anlam katmak için yaratýlmadýn mý sözcüklerle beraber.

-Dur bir düþüneyim, hayal meyal bir þeyler geliyor aklýma puslu Muslu çözemiyorum! Bana bu görevi veren þöyle uzun kulaklý suratsýz gönlü duygusu hissi olmayan birisi verdi. Ben bir deneyeyim diye kabul ettimse de vazgeçmem mümkün olmadý, iþte böyle. Ýlk baþlarda memnun olsam da þimdilerde memnun deðilim! Süslenmiþ duygu yüklü metinleri sözleri silmek deðiþtirmek artýk yorucu geliyor.

-Bravo bunu anlamýþ olmanda büyük bir erdemdir.

-O nasýl bir þeydir?

-Þimdi yazarým masana okursun, yalnýz silmeden oku ve silmeye de kalkýþma. Zenginleþtirmek uðraþýsý içinde ol. Ýçyapý dýþ yapý ile ol kötü etken edenleri analiz et faydasý varsa izin ver yoksa salla gitsin dipsiz kuyuya. Soruyorum sana kendini þeytanýn zincirine baðlayarak nasýl yaþýyorsun?

-Ýlk baþta deðiþik gelmiþti, sonralarda kifayetsiz býraktýkça bende kifayetsiz kaldým. Sisler bulvarýnda gezintiye çýkmýþ gibi önümü göremedim, çarptýkça kendimi yaraladým lakin arkamda gülmeler hiç eksik olmadý.

-O gülmeler o lain þeytanýn gülmeleridir! O ister ki sözlerde duygularda çaðrýþým unsurlarýna yeteri kadar yer verilmemesin hep ayrýlýklardan söz edilsin araya uçurumlar girsin. Bizler dilimize önce kendi sesimizi ve biraz da duygu ve hislerimizi sonrasýnda azýcýk benliðimizi, iç hayatýmýz, tecrübelerimiz gönlümüzle içine harmanlamamýz girer ve bizi temsil eder. Bütün mesele bizlerin dilimizi, duygu ve hislerimizle yoðurarak insaný seven deðer veren bir güzellikle kucaklamaktýr.

-Anladým, bir süre yanýmda kal, þu sildiklerimi geriye alarak düzelteyim.

Mehmet Aluç