Bir garip senaryo, bir garip sahne!
Hep çeyrek artistler oynuyor; neden?
Son adam ben miyim, ben miyim anne?
Kendi sorgusunda tanıklık eden...

Asi bir ruhum ben, isyandan bıkmış,
Başım, yürüdüğüm yolun tümseği!
Her durak ayrı bir kalabalıkmış;
Herkes görür, bir ben görmem kimseyi.


Vasıf değişmiyor küçümsemekle;
Ne insanlar fare, ne hayat lağım!
Son bir gayret için sabırla bekle,
Anne, seni birgün anlayacağım!


Birazdan kalbime düşecek tetik,
Boş kovan geçmişim, çekirdek benim!
Edebiyat, fikir, sanat, estetik...
Herşey alaşağı, kalan tek benim!


Karanlık bir dehliz... Nihayet ışık,
Görünüyor anne, O'na hamdolsun!
Otuz beş senedir susan bu çığlık,
Artık haykırıyor beni, andolsun!

( Anne başlıklı yazı Silüet tarafından 14.09.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.