Seçtiğim rastgele bir şehre bilet kestirdim.
Ne evim anladı beni
Ne evim sandığım,
Ne de bu şehir.
Evsiz ve kimsesizim artık.
Ne zormuş tek başına yolculuğu beklemek.
İşte son noktadayım.
Attığım adımın yarısı içeride, yarısı dışarıda.
Son kez bakıyorum ardıma.
Son bir umut son haykırış.
Bize yaramadı bu şehir.
Umuda açılan son kapı.
Son tren.
Hadi topla yüreğini de,
gidelim burdan.
Derinden bir iç çekişle yaklaştığım cama
buharlaşan nefesimle
ismini yazıyorum.
Gerçi yazsam ne olacak ki?
Allah'ın bana yazmadığını.
Dilerim ki güzel olsun kaderin.
Başını alıp,
Benim gibi,
Başka diyarlara gidecek kadar,
Yormasın hayat seni.
Hatırlıyor musun?
Bal diye severdim seni.
Zamanla anladım ki; balın fazlası zehirmiş çiçeğim.
Çok yorulmadık mı?
Keşke başımı omzuna koyabilseydim ve bütün ruhum dinlenseydi.
Bize yaramadı bu şehir.
Umuda açılan son kapı.
Son tren.
Hadi topla yüreğini de,
gidelim burdan.
Şair:Hümeyra arslan
Düzenleyen: Mehmet Fikret Ünalan.
