Yanmakla eþ deðer sessizliðin kol kanat gerdiði o devasa hezimet belki de korunaklý dünyalarýmýzýn müdavimi iken sihirli þiirler.

Tümceler arsýz.

Tümceler yansýz.

Ve kelimeler sýrýtkan kimi zaman kilit vurulasý bir acýyý da ifþa eden sedef yürek her halükarda duyumsamasý sayesinde Ýlahi bir Aþka yürürken günün de müsveddesi gece ve aþkýn ýrmaðýnda yýkanan o ölü balýk ve ansýzýn bir mucize hâsýl olup da yeniden can bulacak bir nefer gibi sadece Rabbinden isteyen bir hediyenin sunumu iken niyazlarýn kabul gördüðü evrenin asma katý.

Aþkýn þahikasý.

Ýmlecin suskunluðu.

Körebe oynamak kadar da masumane bir oyun iken içimizin dolup dolup boþaldýðý bir heves de deðil yazmanýn içinde ukde kaldýðý bir çocuk gibi duvarlara týrmanýp tavanda bile yürüyebilirken içimizden gelen o coþku.

Bir firarsa özbeöz bizim.

Bir inatsa sevmek, sevgiyi taþlayanlara yaðan bir lanet.

Kurþungeçirmez de deðil üstelik hüzün hýrkasý hayli tevazu yüklü fazlaca hýrpalanmýþ gel gör ki umudunu da saklý tutmak en çok da sevmelerin öznesi iken ve sevmek için neden bile yokken yüreðimizi koyduðumuz bir yolculuk yürümekse Rabbimizle elbet yeryüzünde saklý geçici hevesler ve kimin tapýndýðý mal mülk ve iþte izdiham yaratan bir koþu.

Her þiir yeni bir baþlangýç

Her baþlangýç ise dünün artýk yarenlik yapmasýnýn gerekli olmadýðý elbet geçmiþteki hatalardan ders alacaðýz lakin körü körüne de baðlanmayacaðýz geçmiþin acý veren tozlu yollarýna.

Bir þiir dikiyorum hafýz.

Sökülen yüreðimi de sen dik yetmedi dikilen gözleri kovala da çekip gitsinler kendi karanlýklarýna.

Ýmha etmem gereken þeyler var.

Misal.

Bir yarayý daha da deþen.

Misal.

Bir yamayý söküp kendi açýðýný gizleyen iblis.

Bir masal dikiyorum hafýz içinde olmadýðým sonra da iki yakamý ilikliyorum lakin vapura binmeden geçemem ben karþý yakaya.

Bir düþü de sen dik, hafýz ve yüreðimi kundaklayan meleklerime sahip çýksýn dualarým ki en çok duaya ihtiyaç duyan da benim.

Uyurken nazarlardan korusun Rabbim tüm bebekleri ve güzel yürekli insanlarý ve itikadýma sahip çýkarken efsunlanmýþ kalemimle fethettiðim kaleme de diktiðim mi sancaðýmý.

Nefesini tut hafýz týpký benim gibi ve nefsini de göm benimkinin yanýna ve küllerimi saklý tut çünkü ant içtim ben en azýndan arz ettim evrenden en çok da bahþedilene duyduðum þükürle karanlýðý alt etmenin yolunu da buldum.

Bir tek kendimi bulamadým, hafýz ve her anlamda kusurluyum da en çok da severken tüm kâinatý tam da kendime dokunup sevmeye baþlamýþken…

Geç mi, hafýz?

Geçenler geçsin, be hafýz ve geç olsa da koþmaya devam edeceðim ve yüreðimi illa ki temize geçireceðim en azýndan iyilikleri ve güzellikleri temize çýkarmak adýna azýcýk da bulaþmýþ olsa çamur üstüme baþýma hala beyaz kalmayý beceren bir ruhum var gerçi tepelerine karlarýn yaðdýðý ama kolay kolay da erimez hani bu kar yýðýný en çok da yýkýlmadýðýma iþaret iken evrenin bana sunduklarý ve sadece benim görüp de izah edemediðim.

Geç, hafýz her þeyi geç de bakalým iþimize daha çok seveceðimiz þeyler var ve doðmasý için güneþin de sayýsýz sebep var en çok da yüreði daðlayanlara cevap olarak kimseyi kimsesiz býrakmaz iken yüce Mevla’m…