Biz ne ara büyümeye karar verdikDünyaya bakıp düşünecek kadar,
Ne ara sevmeye başladık pencere önlerini
Uçsuz bucaksız doğadan kaçacak kadar,
Toprağı okşamaya başladık
Bir gülü yaprağından koparacak kadar,
Toprağa yazılmaya başladık
Alnımıza yazıldığı kadar,
Bir yanımız hayata alıştı
Bir yanımıza ölüm bulaştı..
Bilmem ne vakit bıraktık ısrarcı olmayı,
Emeğimize katık yaptık yürekte kalanları,
Hangi düşümüz gerçekti hangi yaşanılan yalandı,
Hangi hicranı yazsak biraz fazla oyalandı,
Şu küskün hallerimiz
Kim bilir ne zamandan kaldı,
Bir yanımız günle barıştı
Bir yanımıza geçmiş bulaştı..
Oysa ne güzeldi o zamanlar
Hayat farklı biçimde,
Bir varmış bir yokmuştuk
Evvel zaman içinde,
Beyaz atlı prens'iplerimiz vardı
Kötü fikirler diyarında,
Ne ara çizgiyi aştık da
Hayat bize tek dişini biledi,
Ne ara mızıkçı olduk da
Dünya bizi ebeledi,
Bir yanımız masallara alıştı
Bir yanımıza gerçekler bulaştı..
Şimdi akıl elçimize zeval olmuyor
Fikrimizi kuşanınca,
Yürek, sesimize gönül koymuyor
Kelimeler gardını alınca,
Tek misyonumuz var dedik
Kaleme yüklendik,
Satırlara gizledik
Satırlara gizlendik,
Bir yanımız kelama karıştı
Bir yanımıza şairlik bulaştı..
Biz bu zamana öylesine uğramıştık
Bir yanımız burada kaldı, bir yanımız hoşça kaldı..
Aslıhan Savaş
(
Zamana Ayak Uyduramayanlar Kulübü başlıklı yazı
saklı bahçe tarafından
29.09.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
