Şiir Gözüyle Gönlüyle Bakmak Ve Dokunmak-2

 

Şiirle insanın gönlüne bakmanın yazmanın latifesi hoşluğu ile doldurduğu boşluğu ile her soruya cevap oluyor, bazen insanın yalnızlığını, bazen yalnızlığına dokunarak anlatımına ben bayılıyorum… Seviyorum şiirle bakmayı sevmeyi, gülümsemeyi, gülümsetmeyi... Asla şiirde dokunuşlar bitmez, her anı dokunuşuyla çiçek kokusuyla doldurduğunda geriye de ileriye de gitsen aynı güzelliği muhakkak ki var bulursun içinde. Dokunur her hangi bir satırla Gönül’e yalnızlığa insana yarına, muhakkak ki bir şeye anlatır canlandırır, hatırlatır insana… Buyurun az bakalım görelim hissedelim…

“Konuşmaz çoban söyleşmez kimseyle
Kavalıyla kokla
şır, koyunlarıyla anlaşır
Mutludur, tek ba
şına yaylalarda
Yalnızdır, yalnızlık kaderidir çobanın” Alıntıdır

 

Çoban ekmeğinin kazancının peşinde yayla koyunlarıyla baş başadır. Uçsuz bucaksız yaylalarda insan geçmez ovalarda kuzularını koyunlarını otlatır. Söyleşecek kimse yoktur kendinden başka, kavalından koyunlardan ağaçlardan taşlardan başka, kavalıyla onlarla konuşur. Yaylalara sesiyle kavalıyla ses olur. Bazen yalnızlıklar paylaşılamaz, paylaşılacak an yoktur kimse yoktur, mutlu olmak zorundasın, mutlu etmek zorundasın, kaderindir… Bazen kelimeler ile gerçek arasında bir uçurum vardır, uçurumları kendini mutlu ederek yok edersin yok olur uçurumlar. Şimdi diyen de olabilir hiçbir kelime düşünce gerçeğin yerini tutmaz yani yalnızlığı arasındaki uçurumu yok edemez, gel gör ki insan mecbur kalırsa kaderi bu ise, hayatın bir yerinde tutunur, unutur yalnızlığını mutlu olmazsa da, mutlu olması gerektiğini hisseder başka yolu yoktur… Şiirin dokunuşuyla yaşarken, her şeyi yeniden yoklamak gerektiğini vurgulayarak, dilin fikrin aldanışlarına kapılmamak gerektiğini şair, gizli olarak söylese de fark ediyor insan. Bu nasıl olur? Mutsuz anları mutlu düşünce ile yok eder siler insan. Zira mutsuzlukla dolu düşünceler bilinen kelimeler hayatın manalarını siler, silmek yerine yenilerini eklemek gerekir bu zor olsa da çobanın görevidir sadece çoban değildir, gönülde mutlu olmanın yolunu arayarak bulandır. Üstat Özdemir Asaf ne güzel anlatmış. Buyurun

Sana bu güzellikler bizden kalsın.

Bugünlerden bir şeyler bizden kalsın…

Senden almak isterler, bizi söyle;

Geleni bize gönder, bizden alsın.

Özdemir Asaf

Öyleyse bizler mutlu olmak mutlu etmek için her şeyi yeniden düşünerek yolunu aramak bulmak zorundayız, ya da sahip olduklarımızla mutlu olmayı denemeliyiz, fikrin benliğimizin aldanışlarına kapılmamak lâzımdır, çünkü bu hayat bize lazımdır.

Mehmet Aluç

( Şiir Gözüyle Gönlüyle Bakmak Ve Dokunmak-2 başlıklı yazı kul mehmet tarafından 8.10.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.