Üstatlarýmla Hasbihal -1

   Tutunmak isterken hayata, bir kuþkanadýyla uçmak gönüllere uçarak varmak mümkün olsa, kanatlanarak uçmam mümkün olmazsa da gönüllere yazarak ulaþýyorum sizler gibi üstatlarým, parça parça dert ve kederlerin arasýnda nefes alarak varmak yazmak, kanatlanarak uçmaya denk biliyorum… Mevsimler hep yaz ayý yazarken uçarken, deðiþmiyor gönlün mevsimi, söðütler dallarýyla uzanmýþ gölgesinde beklerken yolda gelenleri, gülümsetenleri gönlümü soframa koyuyorum içindeki yaz mevsimindeki açan çiçekleriyle sevgili Üstat, ismin ne önemi var Üstat ha Necip Fazýl ha Mehmet Akif ya da Can Yücel ne fark eder ki? Yolumuz çýrpýnmamýz yazmamýz insanýmýz için deðil mi Üstatlarým? Elbette ki sihirbaz deðiliz, kandýrmak göz boyamak deðil iþimiz, sihirbaz ve göz boyayanlarladýr savaþýmýz…

Aðlatmadýk güldürdük üstatlarým, aðlataný rezil ettik biz rezil olmasýn Rabbimizde isterken âmin demeden Rabbim rezil etti þükür…

Boyun bükenlere koþtuk, hiç yorulmadýk yanýnda kaldýk, unutulsak ta unutmadýk çileyi beraberce sýrtlandýk canlandýk vardýkça sardýkça…

Halimizi bilmeyeceksen sevmeyin demedik hep sevin dedik, sevin dedikçe sevdikçe güldük, kazancýmýz dünyada deðeri olmayan lakin ahirette deðerini ölçecek bir ölçü yoktu bu âlemde bunu bildik sevdik…

Yazmak elbette ki þarkýmýz türkümüzdü Üstatlarým. Elbette ki Dediðin gibi Üstat zulmü alkýþlayamayýz senin gibi, gül gibi açan gönüllere musallat olan nefret sahibini elbette ki sevemeyiz, soluksuz nefessiz kalsýn inþallah… Üstat dediðin gibi senin beklediðin gibi bekliyoruz zalimin son nefesiyle gitmesini hem de bu âlemde herkesten çok, açsýn solmasýn güller diye beþ vakit duamýzda insanýmýz senin gibi… Hele her sabahý bu müjdeli haberle bekliyorum, ah imkân verse de Rabbim varsam gözlerine þiþleri soksam o zalimlerin gözlerine þiþleri, biliyorum Üstat mezarda bekliyor onlarý sýkmak un ufak etmek için…

Ah Can Üstadým dersin her þey sende gizlide, gizliyi saklamaktan çürüdük hala ortaya çýkaramadýk gönüldeki gülümsemeyi, insan bu kadar mý kendini helak etmeyi sever? Kalbimizin attýðý kadar hafif deðiliz, kayadan daha aðýrýz Üstat aðladýðýmýz kadar gülemedik, hep aðlattýk ki gülemedik! Bekleyene gidemedik, seveni de hiç sevemedik… Bir deðiþimin arifesinde hiç deðiliz, sancýlarý doðurmanýn acilinde doðurmanýn telaþýndayýz ne acýdýr ki hala deðiþmedik aynýyýz! Umutluyuz Usta ön dört asýrdýr hala umutluyuz, kumdan ayýn ön dördü dediðin gibi bir öksüz çýktý, o gün ki gibi hala hissetmiyor gönüller görmüyor gözler, gören Rabbim var o zaten yetiyor, biz görüyoruz ve hissediyoruz Üstat Rabbim yardýmýyla yanýndayýz beraberce kaldýrýmlarda yürüyoruz… Üstadým kaldýrýmlarda yürüyoruz sana doðru Üstadýmla öksüzle, deviriyoruz yollara ki görgüsüzleri kendini bilmezleri… Bitmiyor üstat yerden sanki yeþeren bir ot gibi, yýlmadan yýka yýka yürüyoruz…

Bekliyor Can üstat, varalým yaðmurlu bu günde kapýnýn önünde yaðmurla yýkanýrken üstelik birde heceleri sözleri duygularý yýkarken rahmetle, gerçi her an her sabah akþam gece yarýsý bekliyor kapýsý açýk gönüllere,güneþle karýþýk bir esinti geçiyor þakaðýndan, uzatýyor sonra çýkarýyor elini  denizin serinliðinden þiirlerine ekliyor, gönüllerde esintiler essin yakmasýn dert keder acýlar, varalým bakýn kapý önünde bekliyor, yaðmurda ýslanmayý umursamadan… Yangýnlarý söndürüyor yaðan yaðmurlarla sizler bizler gibi…

Ah Akif Üstadým sende çözemedin bizde hala çözemiyoruz , Müslümanlýk sizi bizi gayet sýký tutarken, gayet saðlam, Baðlanmak lazým iken, anlamadým, anlayamam, Ayrýlýk hissi nasýl girdi sizin beyninize? Hala çözmeye çalýþýyoruz Üstadým anlamaya çalýþtýkça anlayamamanýn derin çukurlarýna bata çýka yürüyoruz, anlýyoruz ki üç kuruþa tamah edenler getirdi ayrýlýðý kapýmýza araya nifakla soktu kardeþlik baðlarýný koparmak için, bilirsin Üstadým koptukça aramýzdaki ip daha saðlam oluyor düðüm saha sýký baðlanýyor…  Necip Üstadým, Kurtuluþun bestesini hala tamamlayamadýk yazmaktayýz imanla þuurla, sizler giderken ötelerin ötesine Nur Nebiye Selamlarýmýzý ilettiniz biliyoruz çünkü gönlünüz de  bizler vardýk, yoksa çileye sürgüne nasýl katlanýrdýnýz iman þevk vatan bayrak iman sevgisi tutkusu olmasaydý?

Biz olmamanýn acýsý o günlerde içinizde yara iken, bugün o yaralarýnýz saðaldý artýk bu günlerde biz biziz, dün deðil iken içimdeki yangýnlar büyürken bugünlerde söndü… Akdeniz de, Piri Reis, Oruç Reis, Barbaros ,gibi yiðitlerimizle geziyoruz zalimin zulmünü yýkmak için büyüyoruz ve Türklüðümüzle gurur duyup tüm hürriyetimizle sakýnmadan da Suriye de mazlumun yanýnda gözümüz üstünde zalimin oyununu yýkmak için zalim o ölü nefsiyle kendi kalesine de þut çekip gol atarken biz onlarý ligde silmenin peþindeyiz…

Aþk Ýlahi bir sýr, iman edene yakýþýr sizlere yakýþtýðý gibi bize de yakýþtý, elbet bizlerde sizler gibi aþkýn yolunda aþkla yürüyenleriz sizler gibi gönüllere yüreðimiz ve imanýn ve inancýmýzla hakkýn huzurunda, her gün saf tuttuðumuz o nurlu o iklimin cennet kokularý gönüllerimizde kokuyor … Ýþte zalim bu cennet kokusuna hasret yaþarken ölürken, bizler her gün her saniye diriliyoruz, Rabbim yardýmýyla secdede verdiðin imanla, Nur Kur’an’la nurdan Nebi yolunda... Bir Türk sanat Müziðinden birkaç mýsra ile  noktayý þimdilik koyalým…

Kalpten silip atacaksan

Derdime dert katacaksan

Baþka bir el tutacaksan

Ben devam edeyim…

Sevin kendinizi kalbinizi deðerlerinizi
Doldurun sevgiyle aþkla içinizi…

Mehmet Aluç