yorgun seyrediyor gün
esmiyor rüzgarlar da
şimdi kapasam gözlerimi diyorum

ilk göreceğim yaprakların dansı
mevsimin ölümcül renkleri
yalnızca umutsuzluk değil tabi ki
eskimez düşler kurarım sokaklarda
şiir gibi Arnavut kaldırımlı yollarda
imrenir gönlüm sonbahar eylül’üne
yani bilmediğim güzellikler
elimin altında sanki
şarkı gibi çınlıyor yüreğimde
insan hayatlarından biriyim ben de
masanın dört ayağı gibi mutluluk
yakıcıydı belki ayrıntılar kısık sesli hikayemde
eski sandıklarda gizliydi düşüncelerim
şikayetsizim 
istanbul sisli bir sabah yaşıyor
mutluyum , sevgi aşılıyor sonbahar.…




mustafa kaya

09.09.2020

( Güz Eylül başlıklı yazı cirik tarafından 12.10.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.