Entelektüel Olarak -Hatta Varsayýmlar Var Sayým Olmayýp Rotasýnda Çýkmadan-

Aðlýyor sözler kelimeler bir bir… Bazen diyorum ne söylediðimizi düþündüðümüzü bilmeden yaþýyoruz, sanki hayatýmýz uçurumun dibine atýlmýþta ulaþmamýz mümkün deðilmiþ gibi! Bunu hisseden cümleler ilgisizlikten kaçýyor… Kast edilen mana sanki bilinmezmiþ gibi, aþikâr etmeden sözü düþünceyi dolandýra dolandýra hoþumuza gidecek þekilde ifade ederken, hayatýn anlattýðýný kaçýrýyoruz! Mesela dün geldim seni bulamadým veya hiç gelmediðimiz halde, dün yorgun argýn çýktým evden seninle buluþacaktým yollar kalabalýktý, denizin esen rüzgârýnda savrulmamak için kendimi yollarda aðaçlara tutunarak yürüdüm en sonunda bitkin düþerek geriye döndüm, aslýnda gitmek için evden çýkmadýk, öylesine kulak ardý ettik, bekleyeni de boþuna bekletmiþ olduk. Aslýnda caným çok sýkýntýlýydý caným yola çýkmak istemedi, senide arayamadým kusuruma bakma özür dilerim demek yerine dolandýr lafý dolandýr…

Çok çeþitli kullaným amaçlarýna yalanla kafa yorduðumuzda kast edilenden uzaklaþarak, manadan gönülden dostluktan uzaklaþtýkça bataklýða batýyoruz! Kendi elimizle evlerimizin tozlu köþelerinde ilgi görmeden yaþlanýyoruz ilgisiz alakasýz kalýyoruz. Ben yitirmemek için sözleri heceleri dostluklarý hemen ondan önce varýyorum buluþma yerine ilgisiz alakasýz býrakarak, ilgisiz alakasýz kalmamak için. Varsayýmlar, var sayým olmayýp rotasýnda çýkmadan, kayýplarýmýn olmasýndan korkuyorum, kaplumbaða gibi yol almaktansa çevik adýmlarla yolu biran bitirmenin heyecanýyla varmayý seçiyorum, varmanýn heyecanýný seçinde, kucaklanmanýn sevinci de beni sarýyor mutlu ediyor.

Entelektüel olarak, zekâsýný ve analitik düþünme yetisini mesleði gereði ya da þahsî amaçlarýna eriþmekte kullanan kiþi yerine, eleþtirel düþünebilen, araþtýrabilen, toplum hakkýnda fikir üretip problemlere çözüm önerileri sunabilen kimse olmayý seviyorum ve bu nedenle araþtýrarak yazýyorum alýntýlayarak yazýyorum… Benim yazdýklarým mana kokmuyorsa diðer kabul görmüþ olan yazarýn yazdýðýnda ki manayý katarak manalandýrýyorum çoðu kez… Üstat Ahmet Oktay’ýn dediði gibi “entelektüel uçlarýný sürekli abartan bir þiir, sonunda yapmacýklýða /züppeliðe dönüþebilir kolaylýkla” diyor, ben ise bunu abartmadan entelektüelliðimi yazýyorum. Bir diðer yazarda bu konuda” Þiirin de þairin de canýný yakmayacak bir mesafeden söz etmeye çalýþýyorum, Ahmet Oktay’ýn uyarýsýný biraz daha açarak. Her entelektüelin iyi þair olamadýðýný da biliyoruz ya, konumuz bu deðil. Konumuz, bilginin, birikimin þiirde çaydaki þeker kývamýna ulaþtýrýlabilmesi; þiirin entelektüel gösteri aracýna düþürülmemesidir. “diyor katýlýyorum.

Biliyorum ki yanlýþ düþünceyle meydan çýkan unsurlarýnýn parametrelerinde ki göstergesindeki gidiþatýnda ki yamukluk, fark edilemez ve yanlýþ düzensiz iliþki içine girersek, bizi kendimizden emin olan duygu ve hislerimize etki ederek hatta yok eder hatta bize raðmen bize karþý çýkarak, vicdanen rahatsýzlýk vererek yorar kafa tutar… Biz bu uyarýya dikkat etmezsek, her gün sorular sorar, sorularý es geçerek cevapsýz býrakýrsak, sorularýmýza cevap bulacak bir merci unsur eleman dost dahi bulamayýz, vesselam, selamlarýmla...

Mehmet Aluç