EFE FİKRET KESTANESİ OFLUNUN EFSANESİ
Sahanda mı kavrulur o kıvrak mısraların
Yoksa kazan mı kaynar ateşi ol Samiden
Kul Fikretim vurulur dalda kestanelerin
Bir kahve içer ol da al imamı camiden
O anlatsın sohbetle dünyayı ve ahreti
Samidir atıverse kaynatsa da kazanda
Dumanıyla savrulur pes dedirtmez Fikreti
Bakarsın taşlamayla olur yine hazanda
Adem Efiloğlu ağır abidir dokunma
Dedim dediyle vurur şiirin on dörtlüsü
Sami Hocam sözünü Kul Fikretten sakınma
Belki de bu gündemin olacak züğürtlüsü
Çağataya değerse cümlede biter sözün
Attığın taşlar geri çiçek olarak döner
Sanma ki susacaktır Gökdeniz, Aşkı hüzün
Sesler kesildiğinde Fikrette ışık söner
Sitenin hali budur taşlar uçar havada
Uçar da yine düşer sabahat da davranır
Kazanlar yetmez Sami, Mehmet Fikret tavada
Lüfer değildir ama hamsi gibi kıvranır
Kes yapıştır yapsam mı “Sefer-i Hümayünü”
Eğer gelirse fazla dökülür başta saçı
Belki de atanacak arenanın kayyümü
Topa giren Kadirin gol olacak o tacı
Papa dönerken hani günlük ziyaretimden
Sanır ki selam durur geçerken Kul Fikrete
Halbuki kulağına sırrı var kıymetimden
Diyemez, efedur ya, :) bırakır ahirete
Ağa Beyim de anlar papa verince selam
Fenafillaha erdim toplansın zeybeklerim
Şeytan bile alt iken Ofluda bitmez kelam
Ol tüfeğim elimde Kul Fikreti beklerim
Ey hası ozanların dilinde var mı yara
Haşır neşir olursun onca topla tüfekle
Sanma ki mısraların düşürdü beni dara
Heceleyip koşarım şiirine ahenkle
Şimdi gördün kul Fikret herkese efelenmez
Sonra çıkar bir ofli sivriltir kalemini
Senin dayılığından Güzelçam lekelenmez
Hal böyle iken kul esirgeme selamını
Dost acı söyler imiş insan şaşar beşermiş
Kendini ilan etsen alemde zeybek efe
Sukutu hayal olur öyle ego bir şermiş
Tavsiyemdir; tesellin, tat bu gece künefe
Sevgili Mehmet Fikret ağabeyim, hocam, Sami hocam,
sürçü lisan ettiysem affola; daha önce de siyasi ve akademik hicivlerim olmuştu
küçük küçük, hiç bu kadar tadı yoktu; teşekkür ederim.:):)