Online Üye
Online Ziyaretçi
şehrin uçurumlarında
insan korkularına rastlıyorum
yalansız güzelliklerden
albümler tuttum
utangaç gülümsemeler arıyorum
dört mevsim
ağlamış gözleriyle insanlar
yokluğun ve ölümlerin olduğu
bir hayatın içinden çıkıyorlar
nedensiz ve niçin kavgalar hiç bitmiyor
durmadan ertelediğim gözyaşlarım
akşam güneşiyle çoğalıyor
deniz rüzgar kaplı
buruşuk mavi örtüsü
kalbimin hüzünleri gibi
anlamlı şehirse kulelerin istilasında
gecikmiş sevinçler
ateşli sabırlardan geçtiğim günler
dualara sığındığım geceler
eylül renginde acemi çiçekler
nisan yağmurları
uykularımı öpen ay ışığı
hepsini seviyorum
albüm fotoğrafları
ne çok yılları saklıyor
beni ele veriyor her biri
nerede o gençlik sevinçleri
nerede şimdi yaşlılığımın günleri
çok geçen yılları ifşa ediyor
bakmaya korktuğum ayna …
Mustafa Kaya
17.10.2020