Büyüyorum baba. Kır saçlı yapayalnızlığım, kederlerimi döken gecelerin alaycı insafsızlığı oluyor. Gücüme gidiyor yaşananlar; bir nefeslik hayatın, hep böyle kalacağını sandığımız zamanlamasında tozpembe hayallerime siyah dökülüyor. Kayboluyorum.

Gözyaşlarım, nemli sofraların yağmurdan kaçak bir zeytin tanesinin absürtlüğüne akıyor. Yüzdüğümüz denizin, yürüdüğümüz sokakların ve sana yaslandığım hayatımın çürük kalıntısı oluyorum birden; kendime sağkalım savaşlarımda az buçuk ve en çok hayata ölüyorum. Acıyan canımın konserve saydığı kalbim, çocuksu hayatımı özletiyor. Kendime dipsiz, kendime hezeyan, kendime örtük bir uzaklık sezinliyorum ve baba; her genç kız gibi senin dağ aşan kollarını istiyorum. Kendimi kaybetsem de rüzgarda, kendini bırakan bir sonbahar yaprağının kar tanesine dönüşünü, kendimi bıraksam da hayatta, bir mutluluğun hüzünsüz kalışını ve hep seninle yaşayışımı istiyorum. Ellerim kendinden ayrılsa da ellerin ellerimden ayrılmasa diyorum...


Dilara AKSOY

( Babama başlıklı yazı dilara aksoy tarafından 19.10.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.